Μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ὄμορφες ταινίες μικροῦ μήκους ποὺ ἔχετε δεῖ. Μιὰ ἱστορία ἀγάπης ἀνάμεσα σ ἕνα κορίτσι καὶ τὸν πατέρα της. Ἡ ἱστορία εἶναι συγκινητική, καὶ ἡ μουσικὴ καταπληκτική. Γιὰ νὰ μὴν ἀναφέρουμε τὴν κίνηση, ἡ ὁποία εἶναι τόσο ὄμορφη.
Αὐτὴ ἡ μικροῦ μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων ἦταν ἡ νικήτρια τῶν Ὄσκαρ τοῦ 2000. Κέρδισε ἐπίσης πάνω ἀπὸ 20 βραβεῖα καὶ θεωρεῖται ἡ πιὸ ἐπιτυχημένη ἀπὸ τὴν σειρὰ τῶν ἔργων τοῦ σκηνοθέτη Michael Dudok De Wit.
Ἕνας πατέρας ἀποχαιρετᾶ τὴ μικρή του κόρη καὶ φεύγει. Καθὼς τὰ ὀλλανδικὰ τοπία ζοῦν μέσα στὶς ἐποχὲς τοὺς , παρατηροῦμε τὸ κορίτσι νὰ ζεῖ μέσα σ αὐτὰ. Μεγαλώνει, γίνεται μιὰ νεαρὴ γυναίκα, ἀποκτᾶ μιὰ οἰκογένεια καὶ τὰ χρόνια περνοῦν, ἀλλὰ πάντα μέσα της ὑπάρχει μιὰ βαθιὰ λαχτάρα γιὰ τὸν πατέρα της.
Ἡ ἱστορία μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ σὰν μιὰ μεταφορὰ. Ὁ πατέρας ποὺ φεύγει σὲ μιὰ βάρκα σημαίνει ὅτι πεθαίνει καὶ οἱ εἰκόνες τῆς κόρης ποὺ προσμένει νὰ ρθεῖ πίσω σημαίνουν ὅτι πάντα τὸν σκεφτόταν γιὰ ὅλη τὴ ζωή της. Πρὸς τὸ τέλος , ὅταν ἡ πλέον ἡλικιωμένη κόρη ἀρχίζει νὰ περπατᾶ μέσα ἀπὸ τὴν κατάφυτη, στερεμένη πιὰ κοίτη, ὑπονοεῖ ὅτι πέθανε καὶ ταξιδεύει στὴ μετὰ θάνατον ζωὴ γιὰ νὰ δεῖ τὸν πατέρα της γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο/η είπε...