Σελίδες

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

10η Ενότητα: Η τέχνη της αρχαϊκής περιόδου. Πρόσθετο Υλικό.: 1. Αρχαία Ελληνική Αρχιτεκτονική .Οι ρυθμοί ξεχωρίζουν κυρίως από τους κίονες. 2. Δωρικός ρυθμός (κοντός, βαρύς, αυστηρός). 3.Κόρες, νεαρές κοπέλες, ορθές, κομψά ντυμένες, καλοχτενισμένες, στολισμένες με πλήθος κοσμημάτων. Πρότυπο γυναικείας ομορφιάς, κομψότητας και χάρης. 4. Κούροι. 5. Αρχαϊκή Εποχή - μετά μουσικής... 6.Μελανόμορφα και ερυθρόμορφα αγγεία.




ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΥΛΙΚΟ:
1. Αρχαία Ελληνική Αρχιτεκτονική Οι ρυθμοί ξεχωρίζουν κυρίως από τους κίονες

2. Δωρικός ρυθμός (κοντός, βαρύς, αυστηρός)


3.Κόρες, νεαρές κοπέλες, ορθές, κομψά ντυμένες, καλοχτενισμένες, στολισμένες με πλήθος κοσμημάτων. Πρότυπο γυναικείας ομορφιάς, κομψότητας και χάρης.


4. Κούροι - Νεαροί άνδρες, παριστάνονται ορθοί, γυμνοί, με καλογυμνασμένα σώματα και πλούσια κόμη. Ο κούρος είναι ο ιδανικός καλογυμνασμένος νέος που με την ανδρεία του υπερασπίζεται την πατρίδα.

5. Αρχαϊκή Εποχή - μετά μουσικής...

Το εκπαιδευτικό αυτό βίντεο δημιουργήθηκε για και αναρτήθηκε εδώ: http://afterschoolbar.blogspot.com/2011/02/blog-post_20.html
Η μουσική που ακούγεται είναι κατά σειρά :
1) Κέλομαι σε Γόγγυλα (Στίχοι: Σαπφώ, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Ερμηνεία: Φλέρυ Νταντωνάκη)
2) Ασημοκαπνισμένη (Στίχοι: Σαπφώ, Μετάφραση: Νίκος Ξυδάκης. Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Νίκος Ξυδάκης)
3) Χαμογελάστε λοξά (Γιάννης Λογοθέτης)
4)Έλα χαμογέλα (Μανώλης Φάμελος και οι Ποδηλάτες)
5) Το πέτρινο χαμόγελο (Μουσική, Στίχοι: Νίκος Χουλιαρας. Ερμηνεία: Αρλέτα

6. Μελανόμορφα και ερυθρόμορφα αγγεία

http://www.cycladic.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=resource&cresrc=1319&cnode=55&clang=0
http://el.wikipedia.org/wiki
http://odysseus.culture.gr/a/3/photo_gr.jsp?cat=a4

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Κορυφαία Αντιπολεμική ταινία για τον Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ - "Johnny got his gun" - Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του...

Μέσα στα δηλητηριασμένα χρόνια του Βιετνάμ, επέλεξε ο Dalton Trumbo να διασκευάσει για τη μεγάλη οθόνη την ειρηνιστική νουβέλα του "Ο Τζόνι Πήρε τ΄ Όπλο του", αποφασίζοντας μάλιστα να τη σκηνοθετήσει ο ίδιος. Το θέμα της τοποθετείται στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αφορά σε έναν πολυτραυματία, τον Τζο. Ο Τζο Μπόναμ (Timothy Bottoms), ένας νεαρός Αμερικανός στρατιώτης, τραυματίζεται φρικτά κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από μια οβίδα. Ακρωτηριασμένος στα χέρια και τα πόδια, χωρίς όραση και ακοή, με διαλυμένο πρόσωπο και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γιατρών, με κατεστραμμένο εγκέφαλο, μεταφέρεται στο νοσοκομείο, με την προοπτική να χρησιμοποιηθεί ως πειραματόζωο. Ωστόσο, ο Τζο, καταδικασμένος σε μια ολοκληρωτική σιωπή, αρχίζει ξαφνικά να σκέφτεται, να αισθάνεται, να ονειρεύεται και να θυμάται, διαψεύδοντας τις εκτιμήσεις της επιστήμης… Η κατάσταση αυτή του Τζο αποτελεί και την κατάσταση του κόσμου ως αποτέλεσμα του πολέμου. Ο «Τζο» είναι φρικτά ακρωτηριασμένο- ένα κατασκεύασμα των κάθε λογής ηγετών και συμφερόντων. Το φιλμ μεταφέρει ένα ξεκάθαρο αντιπολεμικό μήνυμα, . Ίσως όμως δεν είναι μόνο αυτό που το καθιστά επίκαιρο. Ο Trumbo μακριά από τα πεδία των μαχών, σκιαγραφεί τη μεγαλύτερη παράνοια του πολιτισμού μας σαν ένα εργοστάσιο παραγωγής κουφαριών. Για μία ακόμη φορά το αποκρουστικό κρύβεται επιμελώς και γι΄ αυτό τρομάζει περισσότερο (ο τζο φορά μια ειδική μάσκα), ο ήχος διαχωρίζεται από την πηγή του γι΄ αυτό και πανικοβάλλει. Για δύο εκτενή χρονικά διαστήματα η οθόνη μένει μαύρη, μια φωνή ακούγεται, ένας εσωτερικός μονόλογος ξεκινά προερχόμενος από κάποιον μονίμως αθέατο ομιλητή, κάτι που συγκλονίζει τον θεατή. Το πιο ενδιαφέρον ίσως στοιχείο της ταινίας είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα φλας μπακ. Τοποθετημένα σε μια φαινομενικά τυχαία σειρά, με υποβαθμισμένο τον ήχο των χώρων, συγκροτημένα από άποψη υποκριτικής και διανθισμένα με εξωπραγματικά στοιχεία, συντελούν στο να μειωθεί η συναισθηματολογία, αλλά συντηρούν ταυτόχρονα μια διαρκή αμφιβολία για το εάν συνέβησαν ποτέ, και με ποιον τρόπο, όσα θυμάται ο Τζο. Αυτό που αφήνει η ταινία πέρα από τα αντιπολεμικά αισθήματα είναι και μια βαθιά καταδίκη του σύγχρονου πολιτισμού που θέλει τον άνθρωπο αλλότριο από της πραγματικές του ανάγκες , μια μηχανή που δουλεύει χωρίς να σκέφτεται και ζει με τρόπο που έχει προκαθοριστεί όχι από τις δικές του ανθρώπινες ανάγκες , αλλά από τις ανάγκες που έχει κάθε φορά το απάνθρωπο σύστημα που είναι ενταγμένος.

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Κωνσταντίνος Καβάφης: "Όσο μπορείς". Με την αίγλη ενός παγκόσμιου ποιητή...



Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933) είναι από τους σημαντικότερους ποιητές, του οποίου η ποίηση ενέπνευσε τόσο τους Έλληνες, όσο και τους ξένους ομοτέχνους του. Η απήχηση της ποίησής του έγινε αισθητή κυρίως από τη δεκαετία του '60 και μετά, όταν μεταφράστηκε εκτεταμένα στις μείζονες δυτικές γλώσσες (στα αγγλικά το 1952 και το 1961, στα γερμανικά το 1953, στα γαλλικά το 1958, στα ιταλικά το 1961, στα ισπανικά το 1964). Η έρευνα έδειξε ότι ο Καβάφης έχει αποκτήσει το κύρος και την αίγλη ενός παγκόσμιου ποιητή.

Φαναριώτικης καταγωγής, ο Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, όπου άκμαζε η ελληνική κοινότητα. Εκεί, στην πόλη με τις ανεξάντλητες ιστορικές μνήμες, που έγινε αναπόσπαστο μέρος της θεματικής του, ο Καβάφης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Μετά το θάνατο του πατέρα του (1870) και την οικονομική καταστροφή της οικογένειας πέρασε ένα διάστημα της εφηβείας του στην Αγγλία και στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη. Χρημάτισε για αρκετά χρόνια υπάλληλος και το 1922 παραιτήθηκε για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην ποίηση.

Η ποιητική δημιουργία του Καβάφη συμπίπτει με εκείνη του Παλαμά, ο οποίος την ίδια χρονική περίοδο στην Αθήνα αποτελεί τη σημαντικότερη προσωπικότητα στο χώρο των Γραμμάτων.
Ιδιαίτερα φιλομαθής, ο Καβάφης από πολύ νωρίς εκδήλωσε την αγάπη του για την ιστορία. Στα ποιήματά του αναφέρεται συχνά σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα. Εμπνέεται περισσότερο από την Ελληνιστική εποχή με τα έντονα φαινόμενα παρακμής, τα οποία ο ποιητής χρησιμοποιεί για τις αναλογίες που βρίσκει με το παρόν. Τα ιστορικά γεγονότα γίνονται η πρόφαση, ή το μέσο με το οποίο ο Καβάφης δίνει υπόσταση στα προσωπικά του βιώματα.

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Η Πόλις - Κ. Π. Καβάφης (The City, by C. P. Cavafy)




Η απαγγελία είναι του Δημήτρη Χορν.
Recitation by Dimitris Horn
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Music by Evanthia Reboutsika
The City
By C. P. Cavafy

(Translated By Edmund Keeley and Philip Sherrard)

You said: "I'll go to another country, go to another shore,
find another city better than this one.
Whatever I try to do is fated to turn out wrong
and my heart lies buried like something dead.
How long can I let my mind moulder in this place?
Wherever I turn, wherever I look,
I see the black ruins of my life, here,
where I've spent so many years, wasted them, destroyed them totally."

You won't find a new country, won't find another shore.
This city will always pursue you.
You'll walk the same streets, grow old
in the same neighborhoods, turn gray in these same houses.
You'll always end up in this city. Don't hope for things elsewhere:
there's no ship for you, there's no road.
Now that you've wasted your life here, in this small corner,
you've destroyed it everywhere in the world.