Τάσος Λειβαδίτης: Η Μουσική

Μ. Σαχτούρης - Ο Μότσαρτ

Κ. Γ. Καρυωτάκης - Η Πεδιάς και το Νεκροταφείον

Γ. Σεφέρης - Οι Γάτες τ' Αϊ - Νικόλα

Κατερίνα Γώγου - «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του»

Στην γη είναι όλα παλιά.

Έχουν ειπωθεί όλα.

Εκείνο που σώνει τον άνθρωπο σε έναν βαθμό είναι η Τέχνη.

Και η Τέχνη γίνεται από μια μικρή κάστα ανθρώπων, είτε "διανοούμενων", είτε "λαϊκών", που την καθοδηγεί, την εκφράζει και τελικά την λυμαίνεται, με το πρόσχημα ότι αυτοί είναι που ξέρουν κι όλοι οι άλλοι είναι πρόβατα…

Για μένα όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης από τον άνθρωπο που περπατάει ολομόναχος μέσα στον χρόνο, με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του.

Πράξη και όνειρο, ατομικό και κοινωνικό, άσπρο και μαύρο.

Μου μοιάζει ο άνθρωπος με έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του.

Και η Τέχνη σαν άρρωστος και γιατρός μαζί.

Τέχνη σημαίνει έρωτας.

Κι ο έρωτας είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων.

Έρωτας σημαίνει ν’ αγαπήσεις παράφορα τον στραπατσαρισμένο εαυτό σου, γιατί μονάχα έτσι θ’ αγαπήσεις και τον δίπλα σου.

Και έρωτας είναι η επιθυμία.

Επιθυμία για ζωή, για τραγούδια, για σένα και για όλους.

Και είναι η επιθυμία τέχνη επαναστατική με την αλήθεια του όρου, γιατί δε σηκώνει «επιτρέπεται» και «απαγορεύεται».

Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης απ’ τον άνθρωπο, που περπατάει ολομόναχος μέσα στο χρόνο με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του.

Κατερίνα Γώγου, «Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ' έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του», εκδ. Καστανιώτη, Νοέμβριος 2018

Κώστας Καρυωτάκης - Το χιόνι

 Κώστας Καρυωτάκης - Το χιόνι

Τι καλά που ‘ναι στο σπίτι μας τώρα που έξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα.

Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας, ψωμί λέει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…

Έλα μέσα κοριτσάκι,
το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι!

ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ , ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

Claude Monet -  view of argenteuil snow

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2017/01/blog-post.html

Άξιον Εστί - Τα πάθη

Hand Stories | Τάσος Λειβαδίτης "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος" στη νοηματική

Μίλτος Σαχτούρης: Κύριε

Μ. Σαχτούρης - Χριστούγεννα 1948

Ενέδρα (Τάσου Λειβαδίτη) - Καρυοφυλλιά Καραμπέτη

Νυχτερινός επισκέπτης (1972)

 Διαβάζει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη

Ν. Γκάτσος - Αμοργός (Απόσπασμα)

Τα Άλογα του Aχιλλέως - Κ. Π. Καβάφης

Τα άλογα του Αχιλλέως

Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,
που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,
άρχισαν τ' άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως·
η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε
για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,
την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν
τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο -αφανισμένο-
μιά σάρκα τώρα ποταπή -το πνεύμα του χαμένο-
ανυπεράσπιστο -χωρίς πνοή-
εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ' την ζωή.

Τα δάκρυα είδε ο Ζεύς των αθανάτων
αλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο»
είπε «δεν έπρεπ' έτσι άσκεπτα να κάμω·
καλύτερα να μην σας δίναμε άλογά μου
δυστυχισμένα! Τι γυρεύατ' εκεί χάμου
στην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας
πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά των
σας έμπλεξαν οι άνθρωποι». -Όμως τα δάκρυά των
για του θανάτου την παντοτεινή
την συμφοράν εχύνανε τα δυό τα ζώα τα ευγενή.

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ

ΤΑ ΘΕΙΚΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ ΣΤΗΝ ΟΧΘΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ Giorgio de Chirico 1963

http://kleio2012.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6.html

''Ταξιδεύοντας με τη Λογοτεχνία'', από το Λύκειο Ανατολής Ιωαννίνων

Το βίντεο προβλήθηκε στο πλαίσιο της παρουσίασης του πολιτιστικού προγράμματος ''Ταξιδεύοντας με τη Λογοτεχνία''. Το πρόγραμμα υλοποίησαν μαθητές της Β΄Λυκείου κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2016-2017.

Γιατί διαβάζουμε ποίηση

Δέκα μελοποιημένα ποιήματα του Κωστή Παλαμά

Με αφορμή την επέτειο από τη γέννηση του ποιητή Κωστή Παλαμά(γεννήθηκε Ιανουάριο του 1859) το tvxs.gr σας προτείνει ακρόαση δέκα μελοποιημένων του ποιημάτων.

Μπορεί να μην είναι από τους πιο μελοποιημένους μας ποιητές ο Παλαμάς όμως τον Σεπτέμβρη του 1984, με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από το θάνατο του, κυκλοφόρησε από τη Minos o δίσκος του Μιχάλη Τερζή «Όλη τη μουσική μες στην αγάπη βάλε», με 11 μελοποιημένα ποιήματα του Κωστή Παλαμά. 

Τραγούδησαν ο Γιώργος Νταλάρας, η Δήμητρα Γαλάνη, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο πρόωρα χαμένος Διονύσης Θεοδόσης, σε μια από τις πρώτες δισκογραφικές εμφανίσεις του και παιδική χορωδία.

Αργότερα κυκλοφόρησε μια εξαιρετική έκδοση και 19 μελοποιημένα ποιήματα του Κωστή Παλαμά σε βιβλίο και cd υπό τον τίτλο «Δεν ξέρω παρά να τραγουδώ». Ανάμεσα στους συνθέτες που τον μελοποίησαν ο Νίκος Ξυδάκης, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Ορφέας Περίδης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Νίκος Ζούδιαρης κ.α.                               Ποιήματα του Παλαμά έχουν μελοποιήσει επίσης ο Μιχάλης Κουμπιός τα Υπόγεια Ρεύματα ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα ολόκληρο άλμπουμ με μελοποιημένη ποίηση του Παλαμά από τον Λουκά Θάνο με ερμηνευτή τον Γιάννη Χαρούλη θα ακούσετε παρακάτω το τραγούδι «Στο σπίτι που μεγάλωσα» που έδωσε τον τίτλο στο άλμπουμ.

Λίγα λόγια για τη ζωή του 

Όταν ο ποιητής ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864 - Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας, το μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του και εκείνον και το μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο Μεσολόγγι. Εκεί έζησε από το 1867 ως το 1875 σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία.

Η 24η Φεβρουαρίου 1898 ήταν μια μάλλον συνηθισμένη μέρα για το μικρό ελληνικό κράτος της εποχής. Ωστόσο, η 24η Φεβρουαρίου 1898 ήταν μια σημαδιακή μέρα για έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της χώρας. Ο θάνατος του γιου του Άλκη, σε ηλικία μόλις 4 ετών, «γέννησε» μια βαθύτατα λυρική συλλογή ποιημάτων, που κατέχουν ξεχωριστή θέση στο σύνολο της εργογραφίας του, τον «Τάφο». Εκτενέστατη ήταν η κριτική του λογοτέχνη και δημοσιογράφου Πολύβιου Δημητρακόπουλου, που φιλοξενήθηκε στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας ΚΑΙΡΟΙ στις 12.05. 

Ο Δημητρακόπουλος ξεκίνησε κάνοντας μια γενική αναφορά στο μέχρι τότε ποιητικό έργο του Κωστή Παλαμά και τις διχόνοιες που προκαλούσε στους λογοτεχνικούς κύκλους το «δυσνόητο» έργο του, για να πλέξει το εγκώμιο του με αφορμή τον «Τάφο» καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «χρειάστηκε να επέλθει ο θάνατος του γιου για να κερδίσει ο πατέρας την αθανασία». 

Τα Χριστούγεννα του 1920 όμως, η ζωή του Κωστή Παλαμά θα αλλάξει, όταν θα γνωρίσει την 20χρονη Ελένη Κορτζά. Ο ποιητής ήταν τότε ήδη 61 ετών και τίποτα δεν προμήνυε τον μεγάλο τρυφερό έρωτα που θα ένιωθε για τη νεαρή Ελένη. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στο σπίτι του ανιψιού του Παλαμά, Χρήστου Ξανθόπουλου. Ο ποιητής εντυπωσιάστηκε από τη φρεσκάδα, την ομορφιά, τη μόρφωση και την ευφράδεια της Ελένης η οποία μάλιστα ευθαρσώς του είπε «Δεν γνωρίζω ποιητή Παλαμά».  

Λέγεται ότι συναντήσεις τους συνεχίστηκαν στο ίδιο σπίτι κάθε Σάββατο, υπό το βλέμμα και άλλων ενδιαφερομένων για τις απόψεις του Παλαμά. «Επέρασα μια νύχτα, τη νύχτα της Δευτέρας προς την Τρίτη, με το λυρικό, το μεθυστικό πυρετό της ενθύμησής σου», της έγραφε μεταξύ άλλων. 

Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά το θάνατο της συζύγου του (τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί επειδή και η δική του υγεία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση). 

Ο γιος του Λέανδρος, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Κωνσταντίνου Τσάτσου δεν επιθυμούσε η κηδεία του πατέρα του να πάρει εθνοπατριωτική διάσταση, επειδή φοβόταν πως οι Ιταλικές αρχές κατοχής θα του στερούσαν το διαβατήριό του. 

Η κηδεία του έμεινε ιστορική, καθώς μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.

Δέκα μελοποιημένα ποιήματα του Κωστή Παλαμά

«Μια πίκρα» Φοίβος Δεληβοριάς

«Το ταξίδι» Σταμάτης Κραουνάκης

«Ο πόνος σου» Νίκος Ξυδάκης

«Ο Διγενής» του Μ. Τερζή, ερμηνεία Ελευθερία Αρβανιτάκη

«Σ’αγαπώ» του Μ. Τερζή. Ερμηνεία Γιώργος Νταλάρας, Δήμητρα Γαλάνη

«Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα» του Μιχάλη Κουμπιού. Ερμηνεία Β. Παϊτέρης

«Κακή Φωτιά» Υπόγεια Ρεύματα

«Χρυσομαλλούσα» Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

«Ίσιος δρόμος» Ορφέας Περίδης
  «Το σπίτι που γεννήθηκα» Λουκάς Θάνος. Ερμηνεία Γιάννης Χαρούλης

tvxs.gr/news/moysiki/deka-melopoiimena-poiimata-toy-kosti-palama

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη διαβάζει Γιώργο Σαραντάρη

Έπεσε (1935), Ανοίγεται το αίσθημα (1938), Δεν γνωρίζω (1934), Θάνατος (1933).

Γραφιάς (Κ. Γ. Καρυωτάκης)

«Μια Εποχή στην Κόλαση»: Χριστιανάκης και Αγγελάκας στους ήχους του Ρεμπώ

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ.. - Κ. Γ. Καρυωτάκης

Ελεγεία και Σάτιρες,1927.

Απαγγέλλει ο κ. Δημοσθένης Παπαδόπουλος.