ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ: "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι"

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι from ntinakatirtzi

Προτεινόμενοι σύνδεσμοι:

ΚΑΝΤΑΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
http://www.hellenicparliament.gr/onlinePublishing/KEL/index.htm

http://www.museumsolomos.gr/

http://afterschoolbar.blogspot.gr/2011/04/blog-post_01.html

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/dionysios_solwmos/eley8eroi_poliorkhmenoi.htm

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/1821_eleftheroi_poliorkimenoi.html

http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-A111/262/1916,6363/

ΔΕΙΤΕ:






ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας

Ελύτης Oδυσσέας

E´

Ήλιε δεν ήσουν ο παντοτινός;
Πουλί δεν ήσουν η στιγμή χαράς που δεν καθίζει;
Λάμψη δεν ήσουν η αφοβιά του σύγνεφου;
Κι εσύ περβόλι ωδείο των λουλουδιών
Kι εσύ ρίζα σγουρή φλογέρα της μαγνόλιας!
Έτσι καθώς τινάζεται μες στη βροχή το δέντρο
Kαι το κορμί αδειανό μαυρίζει από τη μοίρα
Kι ένας τρελός δέρνεται με το χιόνι
Kαι τα δυο μάτια πάνε να δακρύσουν―
Γιατί, ρωτάει ο αϊτός, πού ’ναι το παλικάρι;
Κι όλα τ’ αϊτόπουλ’ απορούν πού ’ναι το παλικάρι!
Γιατί, ρωτάει στενάζοντας η μάνα, πού ’ναι ο γιος μου;
Κι όλες οι μάνες απορούν πού να ’ναι το παιδί!
Γιατί, ρωτάει ο σύντροφος, πού να ’ναι ο αδερφός μου;
Κι όλοι του οι σύντροφοι απορούν πού να ’ναι ο πιο μικρός!
Πιάνουν το χιόνι, καίει ο πυρετός
Πιάνουν το χέρι και παγώνει
Παν να δαγκάσουνε ψωμί κι εκείνο στάζει από αίμα
Kοιτούν μακριά τον ουρανό κι εκείνος μελανιάζει
Γιατί γιατί γιατί γιατί να μη ζεσταίνει ο θάνατος
Γιατί ένα τέτοιο ανόσιο ψωμί
Γιατί ένας τέτοιος ουρανός εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος!


Κώστας Καρυωτάκης
ΔΙΑΚΟΣ
                          Μέρα τ’ Απρίλη.   

Πράσινο λάμπος,
γελούσε ο κάμπος
με το τριφύλλι.
Ως την εφίλει
το πρωινό θάμπος,
η φύση σάμπως
γλυκά να ομίλει.

Εκελαδούσαν
πουλιά, πετώντας
όλο πιο πάνω.

Τ’ άνθη ευωδιούσαν.
Κι είπε απορώντας:
«Πώς να πεθάνω;»

Στην Μία αιωνιότητα και μία μέρα  του Αγγελόπουλου, ο Μπρούνο Γκανζ /Αλέξανδρος αφηγείται (με τη φωνή του Πέτρου Φυσσούν) τον λαϊκό θρύλο που θέλει τον Σολωμό να αγοράζει (κυριολεκτικά) λέξεις ,προσπαθώντας να μάθει τη γλώσσα της μάνας του, της Αγγελικούλας.

Tην άλλη μέρα,μ' ένα καράβι από τη Βενετία, γύρισε στην Ελλάδα, στη Ζάκυνθο, στο νησί του. Ξαναβρήκε τα πρόσωπα, τα χρώματα, τις μυρωδιές, το πατρικό του. Αλλά δεν ήξερε τη γλώσσα.'Ηθελε να τραγουδήσει την Επανάσταση, αλλά δεν ήξερε τη γλώσσα της μάνας του. 'Αρχισε τότε να τριγυρίζει στις γειτονιές, στα χωράφια, στα ψαροχώρια καταγράφοντας τις λέξεις που άκουγε και πληρώνοντας κάθε λέξη που δεν ήξερε. Η φήμη έφτασε παντού: ο Ποιητής αγοράζει λέξεις! Από τότε, όπου πήγαινε, μαζεύονταν φτωχοί απ' όλο το νησί, μεγάλοι και παιδιά, πολιορκώντας τον για να του πουλήσουν λέξεις (...)