Τελευταία βγήκε στην επιφάνεια πάλι με κάποιους τρόπους η αποανάπτυξη. Από επίσημα κυβερνητικά χείλη μέχρι και γραφικούς των ψηφοδελτίων, πάμπολλοι αναμασούν και μιλάνε για λιτή αφθονία και άλλους όρους μιας μετακαταναλωτικής θεωρίας και ζωής, που πιθανότατα δεν έχουν καν μπορέσει να προσεγγίσουν έστω για μία μέρα του βίου τους, ούτε φυσικά να διανοηθούν.
του Γιάννη Μακριδάκη
Κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, τα έλεγε και ο Βαρουφάκης αυτά ενώ ήταν υπουργός.
Ενώ το παγκόσμιο οικονομικοπολιτικό σύστημα βαδίζει στην ολοένα και πιο άγρια και μη αναστρέψιμα καταστροφική για το οικοσύστημα και τον πλανήτη «ανάπτυξη», οι εδώ και δεκαετίες διανοητές της αποανάπτυξης αλλά κυρίως οι άνθρωποι που ζουν λιτό βίο και δεν θεωρητικολογούν μόνον, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε επαφή απόλυτη με τους φυσικούς πόρους και νοιάζονται για την συλλογική διαχείρισή τους ως αρχέγονα αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων και όχι ως εμπόρευμα, οι άνθρωποι που μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες πασχίζουν για μια κοινωνία πολιτών με συνείδηση βαθειά και παιδεία επί του συλλογικού, της συνύπαρξης και της αλληλοσυμπλήρωσης και όχι της ιδιώτευσης και του ανταγωνισμού, οι άνθρωποι που έχουν επικοινωνία με τα άλλα είδη ζωής και έχουν καταφέρει να ενταχθούν και να συνυπάρχουν αρμονικά μαζί τους μέσα στο οικοσύστημα, αποτελούν τα αντισώματα της σύγχρονης ανθρωπότητας, τους προφήτες της μετακαταναλωτικής εποχής της που έρχεται διότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς πλέον.
Προσωπικά έχω εμπιστοσύνη στο Χάος
Κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, τα έλεγε και ο Βαρουφάκης αυτά ενώ ήταν υπουργός.
Ενώ το παγκόσμιο οικονομικοπολιτικό σύστημα βαδίζει στην ολοένα και πιο άγρια και μη αναστρέψιμα καταστροφική για το οικοσύστημα και τον πλανήτη «ανάπτυξη», οι εδώ και δεκαετίες διανοητές της αποανάπτυξης αλλά κυρίως οι άνθρωποι που ζουν λιτό βίο και δεν θεωρητικολογούν μόνον, οι άνθρωποι που βρίσκονται σε επαφή απόλυτη με τους φυσικούς πόρους και νοιάζονται για την συλλογική διαχείρισή τους ως αρχέγονα αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των πλασμάτων και όχι ως εμπόρευμα, οι άνθρωποι που μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες πασχίζουν για μια κοινωνία πολιτών με συνείδηση βαθειά και παιδεία επί του συλλογικού, της συνύπαρξης και της αλληλοσυμπλήρωσης και όχι της ιδιώτευσης και του ανταγωνισμού, οι άνθρωποι που έχουν επικοινωνία με τα άλλα είδη ζωής και έχουν καταφέρει να ενταχθούν και να συνυπάρχουν αρμονικά μαζί τους μέσα στο οικοσύστημα, αποτελούν τα αντισώματα της σύγχρονης ανθρωπότητας, τους προφήτες της μετακαταναλωτικής εποχής της που έρχεται διότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς πλέον.
Προσωπικά έχω εμπιστοσύνη στο Χάος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο/η είπε...