Παρουσίαση ταινιών για παιδιά

Παρουσίαση ταινιών για παιδιά

http://users.sch.gr/kolovos/paroysiasi_tainion.html 

Το ξυπόλυτο τάγμα (1954) Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Τάλλας Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Διάρκεια: 95΄ (ασπρόμαυρη) Μια ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία… Γερμανική κατοχή στη Θεσσαλονίκη: 160 παιδιά ενός ορφανοτροφείου βρίσκονται στο δρόμο, όταν οι Γερμανοί επιτάσσουν το ορφανοτροφείο. Για να ζήσουν κλέβουν τους Γερμανούς και τους μαυραγορίτες. Μοιράζουν τα τρόφιμα στους κατοίκους της πόλης που πεθαίνουν από την πείνα. Ερασιτέχνες ηθοποιοί, διάλογοι καθημερινοί, αισθητική λιτότητα, όλα σ’ αυτό το φιλμ θυμίζουν έντονα ιταλικό νεορεαλισμό…
Το τσίρκο (1928) Σκηνοθεσία: Τσάρλι Τσάπλιν Διάρκεια:   68΄ (ασπρόμαυρη, βωβός κινηματογράφος) Στο πανηγύρι πεινασμένος και χωρίς φράγκο, ένας αλητάκος (Τσάρλι Τσάπλιν) χωρίς να ξέρει, αποκτά ένα κλεμμένο πορτοφόλι. Κυνηγημένος μπαίνει σ’ ένα τσίρκο, όπου χωρίς να το ξέρει και πάλι γίνεται το πρώτο νούμερο! Όταν όμως του δίνουν εκεί δουλειά τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Μια αθάνατη κωμωδία του Τσάρλι Τσάπλιν, όπου το γέλιο και η συγκίνηση εναλλάσσονται, το αστείο και το σοβαρό συνυπάρχουν, όπως μόνο η παντομίμα του βωβού κινηματογράφου ήξερε να προσφέρει απλόχερα.
Τα φώτα της πόλης (1931) Σκηνοθεσία: Τσάρλι Τσάπλιν Διάρκεια: 83΄ (ασπρόμαυρη, βωβός κινηματογρά                       φος) Ο μικρός αλήτης (Τσάρλι Τσάπλιν) συγκινείται από μια τυφλή κοπέλα (Βιρτζίνια Τσέρριλ) που πουλάει λουλούδια και σώζει τη ζωή ενός εκκεντρικού εκατομμυριούχου που αποπειράται να αυτοκτονήσει. Θέλοντας να κατακτήσει την κοπέλα και αποφασισμένος να τη βοηθήσει να βρει το φως της, κάνει διάφορες δουλειές στις οποίες όμως δεν τα καταφέρνει. Παράλληλα η σχέση του με τον μέθυσο και απρόβλεπτο μεγιστάνα προσφέρει μια σειρά από ανάλογες ξεκαρδιστικές καταστάσεις. Μια ταινία με έξυπνες κωμικές σκηνές, με αστεία ατυχήματα, με τέλεια αναλογία γέλιου και συγκίνησης. Μια ταινία-ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ο στρατηγός (1927) Σκηνοθεσία: Μπάστερ Κήτον Διάρκεια: 75΄ (ασπρόμαυρη, βουβός κινηματογράφος) Κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφύλιου πόλεμου, μια ομάδα στρατιωτών του Βορρά, μεταμφιέζονται σε Νοτίους ώστε να μπορέσουν να κλέψουν ένα τρένο, με σκοπό να το οδηγήσουν βόρεια, εκεί όπου βρίσκονται οι συμπολεμιστές τους. Όμως τι θα γίνει όταν ο νότιος οδηγός της αμαξοστοιχίας (ο «Στρατηγός», Τζόνι Γκρέι) αρχίσει να καταδιώκει τους βόρειους κατασκόπους που του κλέβουν τις δύο αγάπες του, το τρένο και την αγαπημένη του Άναμπελ Λι (Μάριον Μακ) που βρίσκεται μέσα σ’ αυτό; Η ταινία είναι έξοχη σ’ όλα τα επίπεδα, τόσο στο χιούμορ, το σασπένς, την ιστορική αναπαράσταση και τη μελέτη των χαρακτήρων όσο και την εικαστική ομορφιά και την τεχνική της ακρίβεια. Είναι η πλέον διαχρονική κωμωδία όλων των εποχών.
Ο μάγος του Όζ (1939) Σκηνοθεσία: Βίκτορ Φλέμιγκ Διάρκεια: 101΄(ασπρόμαυρη, έγχρωμη) Βασισμένη στο ομώνυμο δημοφιλές παιδικό μυθιστόρημα του Φρανκ Μπάουμ, αυτή η κλασική ταινία είναι ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά παραμύθια και συγχρόνως ένα υπέροχο μιούζικαλ. Ένα μικρό κορίτσι, η Ντόροθι, ζει ευτυχισμένη στο Κάνσας κοντά στους θείους της, όταν ένας τυφώνας την παρασέρνει μαζί με το σπίτι της και το σκυλάκι της και την αφήνει στο φανταστικό κόσμο του Όζ. Με την πτώση του σπιτιού, η Ντόροθι σκοτώνει άθελά της την κακιά μάγισσα της χώρας και η καλή μάγισσα της δωρίζει τα ρουμπινένια γοβάκια της νεκρής μάγισσας. Προσπαθώντας να βρει τρόπο να επιστρέψει στο Κάνσας , παίρνει το μονοπάτι με τα κίτρινες πλάκες πηγαίνοντας προς τη σμαραγδένια πολιτεία, όπου θα ζητήσει βοήθεια προκειμένου να γυρίσει στην πατρίδα της. Έτσι αρχίζει η περιπλάνησή της στη μαγική χώρα, όπου γνωρίζει πολλές περιπέτειες και συγκινήσεις… Θα τα καταφέρει άραγε να γυρίσει πάλι κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα;
Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας (2005) Σκηνοθέτης: Τιμ Μπάρτον Διάρκεια: 113΄ (αμερικάνικη, έγχρωμη) Ο Τσάρλι Μπάκετ, παιδί μιας πάμφτωχης οικογένειας, ζει στο Λονδίνο μέσα σ’ ένα χαμόσπιτο. Απέναντι βρίσκεται το μεγαλύτερο εργοστάσιο σοκολάτας στον κόσμο που μένει κλειστό για τον κόσμο εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Ώσπου μια μέρα, ο εκκεντρικός σοκολατοποιός Γουίλι Γουόνκα αποφασίζει να ανοίξει τις πύλες του εργοστασίου σε πέντε μόνο τυχερούς. Διοργανώνει λοιπόν ένα διαγωνισμό: Βάζει πέντε «χρυσά» εισιτήρια σε πέντε από τις σοκολάτες του και όποιοι τα βρουν θα κερδίσουν μια μέρα ξενάγηση στο φημισμένο εργοστάσιο και πολλά πλούσια δώρα. Και ο πέμπτος τυχερός τυχαίνει να είναι ο Τσάρλι! Τι θα συμβεί όταν τα πέντε παιδιά συναντήσουν τον κ. Γουόνκα; Τι θα συμβεί όταν δουν για πρώτη φορά τους παράξενους εργάτες που μιλούν μόνο με στίχους; Και τι θα συμβεί όταν κάποιο παιδί παρακούσει τις εντολές του κ. Γουόνκα; Στην ξενάγηση των πέντε παιδιών και των κηδεμόνων τους στο θαυμαστό κόσμο του εργοστασίου συμβαίνουν πολλά ευτράπελα. Η ξενάγηση εξελίσσεται σε μια δοκιμασία για όλους, γιατί στην πραγματικότητα ο Γουίλι Γουόνκα χρησιμοποιεί το διαγωνισμό και την ξενάγηση για να βρει το διάδοχο που θα αναλάβει τη θρυλική σοκολατοποιΐα του… Η ταινία ξεπερνά τα όρια και της πιο τρελής φαντασίας και είναι μεταφορά στον κινηματογράφο του ομώνυμου βιβλίου του Ρόαλντ Νταλ που έχει γραφτεί εδώ και σαράντα περίπου χρόνια. Στο ρόλο του Γουίλι Γουόνκα, ο χαρισματικός Τζόνι Ντεπ.
Ο ψύλλος (1988) Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σπύρου Διάρκεια: 100΄ (έγχρωμη) ‘‘Ψύλλος’’ είναι ο τίτλος μιας χειρόγραφης εφημεριδούλας που εκδίδει και συντάσσει ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ’ ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας, ο Ηλίας Σειλαϊδής. ‘‘Ψύλλος’’ είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα. Κι όπως γράφει σ’ ένα φύλλο της εφημερίδας του: ‘‘Ο Ψύλλος είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλω να κάνω, είναι το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου, είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά’’…
Τα δελφινάκια του Αμβρακικού (1993) Σκηνοθεσία:Ντίνος Δημόπουλος Διάρκεια: 92΄ Περίοδος του Μεσοπολέμου. Σε κάποιο παραθαλάσσιο χωριουδάκι, στον κόλπο του Αμβρακικού, δύο παιδιά, ο Πέτρος (οκτώ χρόνων) και η Ανθούλα (επτά) περνάνε τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Με τον αυθορμητισμό και την αθωότητα της τρυφερής ηλικίας τους, ανακαλύπτουν σιγά-σιγά το θαύμα του κόσμου που τα περιβάλλει. Ώσπου, στο πρόσωπο ενός άλλου παιδιού, απόβλητου από την κοινωνία (και τη ζωή) επειδή έχει φυματίωση, γνωρίζουν τη σκληρότητα των ‘‘μεγάλων’’ που δεν συγχωρούν εύκολα τη διαφορά ή την εξαίρεση, και αποφασίζουν να αντισταθούν.
Το δέντρο που πληγώναμε (1986) Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης Διάρκεια: 75΄ (έγχρωμο) Χίος γύρω στο 1960, λίγες μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για τις καλοκαιρινές διακοπές. Η φιλία μεταξύ δυο αγοριών χαλάει, χωρίς να το θέλουν, εξαιτίας ενός άτυχου περιστατικού. Ξανασυναντιούνται στα μέσα του καλοκαιριού και περνούν μαζί ένα υπέροχο καλοκαίρι. Το φθινόπωρο, όμως, έρχεται γρήγορα πριν καλά-καλά το καταλάβουν.
Ο πόλεμος των κουμπιών (1962) Σκηνοθεσία: Υβ Ρομπέρ Διάρκεια: 90΄ Τα παιδιά του Λονζεβέρν και του Βελράν, δύο γειτονικών χωριών της γαλλικής υπαίθρου κάνουν πόλεμο! Έχουν στρατό και αρχηγό δικό τους, φρουρούς και κατασκόπους. Έχουν τα δικά τους όπλα, όταν οι επιχειρήσεις τους κλιμακώνονται. Εσχάτη ταπείνωση για τους συλληφθέντες, το κόψιμο των κουμπιών! Οι ‘‘μεγάλοι’’ όχι μόνο δεν μπορούν να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, αλλά συχνά συμμετέχουν κιόλας σ’ αυτές! Μια ταινία με πολύ χιούμορ, μεταφορά στην οθόνη του ομώνυμου μυθιστορήματος του Λουΐ Παρνέρ, που θυμίζει σ’ όλους μας τα κατορθώματα της παιδικής ηλικίας. Τότε που τα παιδιά βρίσκονταν ελεύθερα έξω, τότε που είχαν απεριόριστη ελευθερία κινήσεων… Ένας ύμνος στην παιδικότητα, στη δίψα των παιδιών για περιπέτεια και ελευθερία.
Το καναρινί ποδήλατο (1999) Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σταύρακας Διάρκεια: 90΄(έγχρωμο)  Όταν ο Άρης Σκούρτης διορίζεται δάσκαλος της ΣΤ΄ τάξης κάποιου δημοτικού σχολείου της Αθήνας, ανακαλύπτει ότι ένας από τους μαθητές του, ο Λευτέρης Μουρατίδης, είναι σχεδόν αναλφάβητος και, ως εκ τούτου, περιθωριοποιημένος. Αποφασισμένος να βοηθήσει το παιδί να βγει από αυτό το αδιέξοδο, αντιμετωπίζει όλων των ειδών τα εμπόδια: τη δυσπιστία του ίδιου του Λευτέρη, την επιθετικότητα των συναδέλφων του στο σχολείο, την απάθεια των γονιών του παιδιού, την εχθρική συμπεριφορά των άλλων παιδιών απέναντι στο συμμαθητή τους… Ωστόσο, η αποφασιστικότητα και η επιμονή του θα τον βοηθήσουν να ξεπεράσει κάθε δυσκολία. Την κρίσιμη στιγμή που ο Λευτέρης είναι έτοιμος να τα παρατήσει, ο Άρης βρίσκει τον τρόπο να ξαναστήσει το παιδί στα πόδια του…
Το φως που σβήνει (2000) Σκηνοθεσία: Βασίλης Ντούρος Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου Διάρκεια: 95΄ (έγχρωμη) Ο δωδεκάχρονος Χρήστος Μυρσιώτης ζει στην απομονωμένη και γραφική Χάλκη μαζί με τη μητέρα του, Ελένη. Το αγόρι είναι διπλά σημαδεμένο από τη μοίρα. Διαθέτει ένα εκπληκτικό ταλέντο στη μουσική, αλλά ταυτόχρονα είναι καταδικασμένος να τυφλωθεί από μια σπάνια αρρώστια. Ιδιόρρυθμος πλέον και μοναχικός, ο Χρήστος βρίσκει διέξοδο στη φύση και στο ονειρικό κόσμο μιας σπηλιάς, συλλέγοντας φυσικούς ήχους που μετατρέπει σε μουσικές συνθέσεις στο βιολί του. Μοναδικοί του φίλοι, η συμμαθήτριά του Αγγελική και ο γέρος φαροφύλακας Σουρσούμης, δάσκαλος στο βιολί και στη ζωή. Στο νησί όλα αλλάζουν όταν καταφθάνει η νεοδιόριστη δασκάλα Μαρία, η οποία αναπτύσσει μεγάλο ενδιαφέρον για τις ιδιαίτερες ικανότητες του Χρήστου που εξακολουθεί να αδιαφορεί για το σχολείο. Οι τραυματικές οικογενειακές και προσωπικές εμπειρίες ωριμάζουν καλλιτεχνικά τον Χρήστο. Το μέλλον του ανήκει, αρκεί να το παραδεχτεί και να προχωρήσει μπροστά, σπάζοντας την κοινωνική του απομόνωση. ‘‘Θα βλέπω μέσα από τη μουσική μου...’’
Το αγρίμι (1971) Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τρυφώ Φωτογραφία:Νέστορ Αλμεντρός Μοντάζ: Ανιές Γκιγιεμό Μουσική: Αντόνιο Βιβάλντι Διάρκεια: 85΄ (ασπρόμαυρη) [Η ταινία είναι γνωστή, διότι προβλήθηκε και για τους δασκάλους τη χρονιά 2007-08] Στην ταινία αναπτύσσεται η πραγματική ιστορία ενός παιδιού βρέθηκε, στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, να ζει σε πρωτόγονη κατάσταση σ’ ένα δάσος της Γαλλίας. Παρατημένο σε μικρή ηλικία από τους γονείς του, είχε κατορθώσει να επιζήσει τρώγοντας ρίζες και καρπούς, όμως η απομόνωσή του από την ανθρώπινη κοινωνία είχε αποτέλεσμα να σταματήσει μέσα του κάθε πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη...
Αϊ Βασίλης ο Θαλασσινός (1988) Σκηνοθεσία: Βασίλης Ντούρος Σκηνικά: Θανάσης Βαλαώρας Φωτογραφία: Φίλιππος Κουτσάφτης Διάρκεια 20΄(έγχρωμη) Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν στο μικρό  ψαροχώρι και ο Λουκάς, μαθητής της πρώτης Δημοτικού μαθαίνει  από το δάσκαλό του για τον Αϊ-Βασίλη ο οποίος αγαπάει τα παιδιά και τους φέρνει δώρα κάθε τέλος του χρόνου. Δώρα τα οποία αυτός ποτέ δεν έλαβε μιας και ποτέ δεν θυμάται τον Αϊ-Βασίλη να έρχεται στο χωριό του. Οι μέρες περνούν και ο Λουκάς  και τα υπόλοιπα παιδιά είναι ανήσυχα. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ο Αϊ-Βασίλης  επιτέλους εμφανίζεται…
Το πνεύμα των Χριστουγέννων Έρχονται Χριστούγεννα! Έχει χιόνι, κρύο και κάλαντα… Μα γιατί συνδυάζουμε τα Χριστούγεννα με όλα αυτά; Στη Βίβλο, βέβαια, δε γίνεται καμία αναφορά ότι… το ’χει στρώσει τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός! Κι  όμως εμείς επιμένουμε. Και αναμένουμε με αγωνία τις πρώτες νιφάδες. Γιατί, άραγε, τα Χριστούγεννα πρέπει να είναι λευκά για να είναι και ευτυχισμένα; Η πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή θυμίζει παραμύθι και αναφέρει ότι η ιδέα των «λευκών χριστουγέννων» μεταδόθηκε γύρω στο 1843. Την εποχή εκείνη ο Άγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς ολοκληρώνει τη συγγραφή της, ίσως, πιο γοητευτικής χριστουγεννιάτικης ιστορίας, «Χριστουγεννιάτικα κάλαντα». Τότε, στην Αγγλία επικρατούσε παγετώνας και για αρκετά μεγάλο διάστημα η χώρα παρέμενε καλυμμένη από ένα πάλλευκο σεντόνι.     Η ιστορία λέει ότι ο Εμπενίζερ Σκρουτζ, ένας πάμπλουτος  μα τσιγκούνης επιχειρηματίας, δέχεται μια αναπάντεχη χριστουγεννιάτικη  επίσκεψη: Το βράδυ της παραμονής τον επισκέπτονται τρία πνεύματα, το πνεύμα των περασμένων Χριστουγέννων, το πνεύμα των παρόντων και αυτό των μελλοντικών Χριστουγέννων. Τα πνεύματα προσπαθούν να του δείξουν πως  το να έχει φίλους είναι  πολύ πιο σημαντικό από το κομπόδεμα. Του δείχνουν, με λίγα λόγια, την αξία της αγάπης στη ζωή. Ο Σκρουτζ «μεταμορφώνεται», λοιπόν, σε  έναν προσιτό και καλόβολο άνθρωπο που ανοίγει τώρα την πόρτα του σπιτιού του και δωρίζει χρήματα και δώρα σε γνωστούς και αγνώστους! Η ιστορία αυτή έχει μεταφερθεί πολλές φορές και με διάφορους τρόπους στην οθόνη. Εμείς έχουμε στη διάθεση των σχολείων δύο απ’ αυτές: Μία σε κλασική μορφή, μια σύντομη μεταφορά της ιστορίας (διάρκεια 68΄), και μια σε μορφή μιούζικαλ πιο εκτεταμένη (διάρκεια 87΄), αλλά σαφώς πιο γοητευτικής από την πρώτη.
Το πολικό εξπρές (2004)    Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ζεμέκις Αμερικάνικη, έγχρωμη ταινία κινουμένων σχεδίων (animation) Διάρκεια: 96΄ (μεταγλωττισμένη)  Πλησιάζουν Χριστούγεννα  και η μαγεία της μεγάλης γιορτής μας καταλαμβάνει σιγά-σιγά. Είναι αλήθεια ότι κι απ’ τη γιορτή ακόμα, καλύτερη είναι η προσμονή της…  Ανάψτε τα φώτα του δέντρου σας, αφήστε ελεύθερο το παιδί που βρίσκεται μέσα σας και δείτε μια ταινία για την πίστη και την αθωότητα των ημερών. ‘‘Το πολικό εξπρές’’ είναι μια ωραία ταινία για παιδιά, και μάλιστα για τα μικρά παιδιά.     Ένα νεαρό αγόρι, ο Μπίλι, καθώς μεγαλώνει αρχίζει να μην πιστεύει στον Αϊ-Βασίλη. Τη βραδιά της παραμονής των Χριστουγέννων ξυπνά από ένα τρομερό θόρυβο. Έξω από το σπίτι έχει σταματήσει ένα τρένο. Το παιδί σπρωγμένο από την περιέργεια βγαίνει στο δρόμο. Ο μηχανοδηγός το προσκαλεί να ανεβεί στο τρένο, όπου παρέα με άλλους συνομήλικους ο Μπίλι θα ζήσει ένα απίθανο ταξίδι. Θα διασχίσουν βουνά, τοπία κατάλευκα, πανύψηλες γέφυρες και θα απολαύσουν υπέροχη ζεστή σοκολάτα. Όσο διαρκεί το ταξίδι ο μικρός θα ανακαλύψει ότι συμβαίνουν θαύματα αλλά μόνο για όσους πιστεύουν.
Βάλο (2005) Σκηνοθεσία: Κάγια Γιουρικάλ Διάρκεια: 83΄ (έγχρωμη, φινλανδική) Ο εννιάχρονος Βάλο, γιος ενός καπνοδοχοκαθαριστή, φέρνει την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά που ζούνε σε ένα μικρό χωριό. Το όνειρο του Βάλο ήταν να διδάξει και να δώσει το καλό παράδειγμα για τα παιδιά που ήθελαν να μάθουν. Μαζί με τον φίλο του τον Ville, ένα εγκαταλελειμμένο παιδί, κακοποιημένο από τον αλκοολικό πατέρα του, πρόθυμο για μάθηση, αλλά χωρίς να του έχει δοθεί η ευκαιρία, αποφασίζουν να αντισταθούν όταν κλείνει το σχολείο τους. Βάζοντας το καλό του συνόλου πάνω από τον εαυτό του, οργανώνει ένα κρυφό σχολειό στην αυλή του, και μάλιστα ενάντια στις διαταγές του αρχηγού της αστυνομίας που προσπαθεί να ελέγξει τη ζωή των άλλων, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις επιθυμίες τους. Μέσα στο κοινωνικό χάος της εποχής, ο Βάλο βρίσκει την ευτυχία στη διδασκαλία και προσπαθεί να καλυτερεύσει τις ζωές των άλλων. Θέλει να τους βοηθήσει να αντιληφθούν πως πάντα υπάρχει ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η αρκούδα (1989) Σκηνοθεσία: Ζαν-Ζακ Ανό Διάρκεια: 90΄ Ένα αρκουδάκι μένει ορφανό πριν ολοκληρώσει τη μαθητεία επιβίωσης κοντά στην μάνα του. Αναζητά στοργή και προστασία από έναν αρκούδο, που καταδιώκεται από δύο αδυσώπητους αρκουδοκυνηγούς. Μαζί του μαθαίνει να βρίσκει την τροφή του, τις συνήθειες του είδους τους, ώσπου αιχμαλωτίζεται. Αρχίζει να εξημερώνεται… Η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στα άγρια αυτά ζώα και τον άνθρωπο εξελίσσεται και επιτέλους οι κυνηγοί κατανοούν ότι «η μεγαλύτερη συγκίνηση δεν είναι να σκοτώνεις, αλλά να αφήνεις να ζουν». Οι κυνηγοί απελευθερώνουν το αρκουδάκι και φεύγουν. Οι αρκούδες συνεχίζουν το σκληρό αγώνα της επιβίωσης. Μέχρι να πέσουν οι πρώτες νιφάδες του χιονιού στα ψηλά βουνά. Τότε θα πέσουν σε χειμέρια νάρκη και θα βρουν τη γαλήνη. Μια ταινία γυρισμένη σε φυσικούς χώρους με πραγματικές αρκούδες. Ένας ύμνος στην άγρια φύση, στο σεβασμό της και στην ανάγκη της συνύπαρξης…
Η πεταλούδα (2002) Σκηνοθεσία: Philippe Muyl Διάρκεια: 80΄(γαλλική, έγχρωμη) Ένας ηλικιωμένος εργένης (Μισέλ Σερρό), συλλέκτης πεταλούδων, μένει σε μια πολυκατοικία, κάτω από μια μονογονεϊκή οικογένεια. Η μικρή Έλσα (Κλαιρ Μπουανίς) έχει πάθος με το μπάσκετ και τον ‘‘τρελαίνει’’ με το αδιάκοπο παιχνίδι της. Είναι η εποχή που θέλει να πάει στην εξοχή για να πιάσει μια σπάνια πεταλούδα. Όμως η μικρή γειτόνισσα, παραμελημένη από τη μαμά της, τού ‘‘φορτώνεται’’ κανονικά. Μη ξέροντας αν είναι προτιμότερο να την παραδώσει στην αστυνομία, την παίρνει μαζί του. Μια παράξενη σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στον ‘‘παππού’’ Ζυλιέν και την 8χρονη Έλσα. Πίσω από τους απότομους τρόπους του γερο-Ζυλιέν κρύβεται πολλή τρυφερότητα και διαρκές ενδιαφέρον. Άμεσοι διάλογοι, χαρακτηρίζουν το έργο, γεμάτοι παιδικές απορίες και αλήθειες: - Θα έλεγες ποτέ σου ψέματα;                                    - Πες μου μια ιστορία… - Όλοι λένε ψέματα. Το σημαντικό                             - Δεν ξέρω. είναι να μη λες ψέματα στον εαυτό σου…               - Τι νόημα έχει να είσαι γέρος, αν  δεν ξέρεις να λες ιστορίες;
Το παιδί και η αλεπού (2007) Σκηνοθεσία: Λυκ Ζακέ Διάρκεια: 93΄ (γαλλική, έγχρωμη) Με την ταινία αυτή ο δημιουργός της Λυκ Ζακέ μας προσκαλεί σ’ ένα ταξίδι, που ανοίγει την κρυφή  πόρτα της άγριας φύσης επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσει τους χαμένους δεσμούς ανάμεσα στον άνθρωπο  και τα ζώα  Μετά από χίλιους φόβους και δισταγμούς έρχεται μια στιγμή που μπορούμε να δούμε ως δια μαγείας ένα μικρό  κορίτσι μέσα από τα μάτια μιας αλεπούς και τον κόσμο μιας αλεπούς μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού. Ένα βλέμμα αμοιβαίας αγάπης που γίνεται αφορμή για μια ουτοπική φιλία, σε μια ονειρική παραβολή, καθρέφτη της σχέσης  του ανθρώπου με τη φύση και τα ζώα. Το παιδί και η αλεπού γυριζόταν για δύο χρόνια από τον Λυκ Ζακέ, όμως το  εικαστικό (και όχι μόνο) αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο.
Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (1964) Σκηνοθεσία: Πιέρ Πάολο Παζολίνι Διάρκεια: 131΄    (ιταλική, ασπρόμαυρη)  Η ταινία αυτή προβάλλεται με αφορμή την εβδομάδα των Παθών και τις άγιες μέρες που έρχονται. Παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του Χριστού. Ο Ιταλός σκηνοθέτης, προκειμένου να δημιουργήσει ένα πειστικό πορτραίτο της βιβλικής εποχής, χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς, ελάχιστα σκηνικά και ανεπιτήδευτα πλάνα. Μάλιστα, προσπαθώντας να δώσει μεγαλύτερη πνευματικότητα στην ταινία δανείζεται στοιχεία κι από άλλες τέχνες (κλασική μουσική, εικαστικές παρεμβάσεις κ.α.). Με τα μέσα αυτά ο Παζολίνι κατάφερε να δημιουργήσει μια συγκινητική ταινία για το ευαγγέλιο και συγχρόνως να διατυπώσει μια κριτική για το χριστιανισμό. Πρόκειται για μια ταινία που αλλάζει ριζικά την αντίληψη για το βιβλικό αυτό έπος.
Το τρίο της Μπελβίλ (2002) Σκηνοθεσία: Συλβαίν Σομέ Διάρκεια: 73΄(έγχρωμη, καναδική) Μπελβίλ στα γαλλικά θα πει ‘‘ωραία πόλη’’. Εκεί θα βρεθούν χωρίς να θέλουν μια γριά, ένα παιδί κι ένας σκύλος που ζουν σ’ ένα σπίτι κι έχουν μεταξύ τους μια πολύ ζεστή σχέση.   Τι συνέβει; Κατά τη διάρκεια ενός ποδηλατικού αγώνα μια σπείρα απήγαγε κάποιους αθλητές για δική της εκμετάλλευση. Ανάμεσά μας και ο ήρωας της ιστορίας μας. Η γριά που παρακολουθούσε τον αγώνα ξεκινάει με τη βοήθεια του πιστού της σκύλου να βρει το παιδί της. Θα τα καταφέρει άραγε; Μια συναρπαστική περιπέτεια, δοσμένη με τη μαγεία των κινούμενων σχεδίων σ’ ένα έξοχο  εικαστικό αποτέλεσμα.
Ο ανύπαρκτος ιππότης (il cavaliere inesistente) Σκηνοθεσία: Πίνο Ζακ (1969) Διάρκεια: 91΄ (ιταλική, έγχρωμη/ασπρόμαυρη) Σ’ ένα μοναστήρι, μια μοναχή, για να αποσπαστεί από τα εγκόσμια, αρχειοθετεί τα παλιά έγγραφά του. Ιστορίες με ιππότες κι άρχοντες ζωντανεύουν εκεί από την εποχή του Καρλομάγνου, όταν ο ξακουστός αυτοκράτορας επικράτησε στη Γαλλία κι έφτασε μέχρι το Παρίσι. Στο στράτευμα του Καρλομάγνου ανάμεσα στους άλλους ήταν κι ένας ιππότης που ζούσε χωρίς να…υπάρχει, χάρις στην πίστη του στον κοινό ιερό σκοπό. Ο Ατζιλούλφο, ο ιππότης που δεν υπήρχε, η Βραδαμάνθη, ο Κουρντουλού και η Σοφράνια κατακλύζουν με τις ιστορίες τους τη ζωή της μοναχής. Η κυριαρχία του παρελθόντος πάνω στο παρόν αποτυπώνεται με την διείσδυση του έγχρωμου στο ασπρόμαυρο και τη μείξη υπαρκτών προσώπων και κινούμενων σχεδίων. Το έργο είναι μια ευρηματική μεταφορά στον κινηματογράφο του ομώνυμου μυθιστορήματος του Ίταλο Καλβίνο.
Λούκυ Λουκ: Τρελές περιπέτειες στην άγρια Δύση                                                    (μεταγλωττισμένη) Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Ζαν Μαρί (κιν. σχέδια) Διάρκεια: 80΄ (έγχρωμη, μεταγλωττισμένη) Τις φωνές δανείζουν οι ηθοποιοί: Ρένος Χαρα-λαμπίδης, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιάννης Στεφόπουλος, Κώστας Δαρλάσης, Φώτης Πετρίδης, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Γιώργος Πετρόχειλος, Νίκος Παπαδόπουλος. Μια ταινία εμπνευσμένη από την ομώνυμη σειρά κόμικ του Ρομπέρ Γκοσινύ. ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ 1855: Οι γνωστοί αδελφοί Ντάλτον διαπρέπουν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: δραπετεύουν και ληστεύουν τράπεζες, καταστρέφοντας και ανατινάζοντας τα πάντα στο πέρασμά τους. Με την αστυνομία να τους ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής, οι Ντάλτον φυλάνε τα λάφυρά τους σε μια φαινομενικά εγκαταλελειμμένη άμαξα που βρίσκεται στο Σέντραλ Πάρκ. Αφού καταφέρνουν να παραπλανήσουν τους αστυνομικούς, επιστρέφουν για να πάρουν τη λεία τους, αλλά μια δυσάρεστη έκπληξη τους περιμένει. Στο σημείο όπου την έκρυψαν βρίσκονται δεκάδες πανομοιότυπες άμαξες, οι ιδιοκτήτες των οποίων κατευθύνονται προς την Καλιφόρνια. Έχουν αγοράσει μεγάλες εκτάσεις στην περιοχή προκειμένου να εγκατασταθούν εκεί, αλλά το συμβόλαιο που έχουν, προβλέπει  ότι πρέπει  να φτάσουν εκεί μέσα σε τρεις μόλις ημέρες για να ισχύει η αγορά! Η μόνη λύση είναι να διασχίσουν την Αμερική από τον πιο δύσκολο και επικίνδυνο δρόμο…
Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς αγώνες (2004) Σκηνοθεσία: Φρεντερίκ Φορεστιέ & Τόμας Λάνγκμαν Διάρκεια: 118΄ (γαλλική) Οι περιπέτειες του δημοφιλούς Αστερίξ των αθάνατων κόμικς που δημιούργησαν οι Ρομπέρ Γκοσινύ και Αλμπέρ Ουντερζό μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο 11 φορές ως κινούμενα σχέδια και 3 ως ταινίες. Μια από αυτές τις ταινίες έχει ως θέμα τον Αστερίξ στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Αστερίξ και ο αχώριστος φίλος του Οβελίξ αποφασίζουν να πάνε  στην Ελλάδα για να πάρουν μέρος στους φημισμένους αγώνες προκειμένου να βοηθήσουν ένα συμπατριώτη τους να ανακηρυχτεί νικητής και να κερδίσει την καρδιά μιας Ελληνίδας πριγκίπισσας. Για να το πετύχουν πρέπει να νικήσουν στους Ολυμπιακούς αγώνες. Πλην όμως δεν έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν το μαγικό φίλτρο, γιατί τότε θα θεωρηθούν ντοπαρισμένοι. Αντίπαλός τους είναι ένας περιβόητος Ρωμαίος, ο Βρούτος, ο γιος του αυτοκράτορα! Η ταινία είναι μια από τις ακριβότερες ευρωπαϊκές παραγωγές. Πρωταγωνιστούν στο ρόλο του Αστερίξ ο Κλοβί Κορνιγιάκ και στο ρόλο του Οβελίξ ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Στην ταινία συμμετέχει και ο Αλαίν Ντελόν στο ρόλο του Ιούλιου Καίσαρα. Ως γκεστ σταρ εμφανίζονται ο διάσημος ραλίστας Μίκαελ Σουμάχερ και οι άσοι της μπάλας Ζινεντίν Ζιντάν και του μπάσκετ Άντονι Πάρκερ. Γενικά είναι ένα έργο όπου αφθονούν οι αναφορές στην επικαιρότητα.
Το παιδί που ήθελε να γίνει αρκούδα (2002) Σκηνοθεσία: Γιάνικ Χάστρουπ Διάρκεια: 78΄(γαλλο-δανική, έγχρωμη)                 Κινούμενα σχέδια Μια πολική αρκούδα γεννάει στη φωλιά της ένα αρκουδάκι που πεθαίνει πάνω στη γέννα. Λίγο πιο πέρα σε μια καλύβα μια Εσκιμώα γεννάει ένα δυνατό υγιές αγόρι. Η πολική αρκούδα είναι απαρηγόρητη για το χαμό του μικρού της και δεν θέλει να ζήσει. Τότε ο σύντροφός της κλέβει το  μωρό της γυναίκας και το φέρνει στους πάγους. Το αγοράκι μεγαλώνει με την αρκούδα νομίζοντας ότι είναι αρκούδα και μαθαίνοντας όλα όσα πρέπει να ξέρει μια αρκούδα. Μια ιστορία μαγευτική σαν παραμύθι, λιτή και υπέροχη, όπου το πνεύμα του βουνού δείχνει το δρόμο σ’ όποιον θέλει να γίνει κάποιος και όλοι οφείλουν να βοηθούν τους γενναίους.
Οι κότες το ’σκασαν (2000) [μεταγλωττισμένη, ανιμέισον] Σκηνοθεσία: Πήτερ Λορντ Δανείζουν τις φωνές τους: Μελ Γκίμπσον, Μπράντ Ρίτσαρσον Διάρκεια: 76΄ Σε μια φάρμα οι κότες  δεν μπορούν να βλέπουν άλλο ούτε πώς τις εκμεταλλεύονται ούτε το φρικτό τους τέλος: να παίρνουν τ’ αυγά τους, να τις σφάζουν, να τις παραγεμίζουν και να τις ψήνουν. Γι’ αυτό εξεγείρονται…Αρχηγός τους είναι η Τζίτζερ. Όμως, μετά μια αποτυχημένη προσπάθεια, καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα. Εκπαιδεύονται και απογοητεύονται. Ειδικά από τότε που μαθαίνουν ότι όλες προορίζονται για να γίνουν ….κοτόπιτες, καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν καιρό για χάσιμο. Οργανώνονται, συνωμοτούν, αναλαμβάνουν δράση και τελικά καταφέρνουν να αποδράσουν σε πείσμα των δυσχερειών. Μια μεγάλη μεταφορά και μια τεράστια αλήθεια, για τη ζωή όλων των καταπιεσμένων!
Ο εξωγήινος (1982) Σκηνοθεσία: Στήβεν Σπίλμπεργκ Διάρκεια: 108΄(Η.Π.Α., έγχρωμη) Ένα διαστημόπλοιο στη βιασύνη του να απογειωθεί αφήνει πίσω του στο δάσος ένα εξωγήινο ον που καταδιώκεται από μια ομάδα ανιχνευτών. Ο εξωγήινος καταφέρνει να ξεφύγει. Πλησιάζει μια κατοικημένη περιοχή και πιάνει σχέσεις με ένα μικρό αγόρι. Όταν ο αρχικός φόβος υποχωρήσει δίνει τη θέση του στην περιέργεια να γνωρίσει τον εξωγήινο. Ζουν κάτω από την ίδια στέγη κρυφά στην αρχή. Οι μεγάλοι δεν μπορούν να τον δουν, αλλά τα αδέλφια του μυούνται στο μυστικό και βοηθούν ώστε να  μάθουν τον εξωγήινο να μιλάει τη γλώσσα τους και να αποκτήσουν κώδικες επικοινωνίας. Τελικά ο χωρισμός τους θα είναι επεισοδιακός  και δύσκολος. Μια συναρπαστική ιστορία, σε μια ονειρική ατμόσφαιρα που μόνο οι ταινίες αυτού του είδους μπορούν να προσφέρουν…
Τα παιδιά του παραδείσου (1997) Σκηνοθεσία: Μαγίντ Μαγιντί Διάρκεια: 84΄ (έγχρωμη, ιρανική) Κάπου στο Ιράν, η φοίτηση στο σχολείο είναι δύσκολη, όπως παντού. Μόνο που για να πας σχολείο χρειάζεται να ’χεις κι ένα ζευγάρι παπούτσια, για να τρέξεις το δρόμο του σχολείου, στον αγώνα της μάθησης και της γνώσης κι εσύ κι η αδελφή σου. Όμως, τι κάνεις αν έχεις γεννηθείς φτωχός και χάσεις το ένα και μοναδικό ζευγάρι παπούτσια που έχεις; Να σου πάρουν άλλα παπούτσια δεν γίνεται. Σε τι μπορείς να ελπίζεις; Αυτός είναι ο καημός κι ο αγώνας του εννιάχρονου Αλί που έχει χάσει τα μοναδικά παπούτσια της αδελφής του. Τα αδέλφια το κρατούν μυστικό από τους γονείς τους, γιατί ξέρουν τι τα περιμένει. Αποφασίζουν να συναντιούνται και να αλλάζουν παπούτσια κάθε φορά που ένας απ’ αυτούς θα έχει να πάει στο σχολείο. Δίνουν, γι’ αυτό, ένα μεγάλο αγώνα. Ένας αγώνας που βρίσκεται σε θέση εκ διαμέτρου αντίθετη με τον παραπλανητικό τίτλο της ταινίας. Η ζωή -έτσι κι αλλιώς- είναι σκληρή για τα παιδιά των φτωχών. Και γίνεται ακόμα πιο σκληρή, αν τύχει κι είσαι ένα προικισμένο φτωχό παιδί.
Η προφητεία των βατράχων (2006) Σκηνοθεσία: Ζακ-Ρεμύ Ζιρέρ Διάρκεια: 83΄ (γαλλική, κινούμενα σχέδια) Τα βατράχια που μπορούν να λένε τον καιρό, προβλέπουν ότι θα κάνει κατακλυσμό. Το λένε σε δύο παιδιά, τον Τομ και την Ζυλλιέτ, κι εκείνα στους γονείς τους. Αυτή είναι η προφητεία των βατράχων, οι οποίοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Οι άνθρωποι πρέπει να φροντίσουν για να φτιάξουν ένα σκάφος, σαν του Νώε την αρχαία κιβωτό, και να βάλουν μέσα όλα τα είδη των ζώων της στεριάς... Αλλά τι γίνεται, όταν αρχίσουν να πεινάνε τα ζώα; Οι πατάτες που έχει ο καπετάνιος στ’ αμπάρι του μπορούν να λύσουν το πρόβλημα; Πώς να επιζήσουν χωρίς να φαγωθούν μεταξύ τους; Μέσα από την επιτακτική ανάγκη της επιβίωσης και κάτω από το «νόμο του καπετάνιου», τίθεται σωρεία θεμάτων που συμπληρώνονται ή παρατίθενται μεταξύ τους: η δημιουργία του κόσμου και η αναπαραγωγή του είδους, η χρήση του ελεύθερου χρόνου, ο θάνατος και η οδύνη του χαμού, η αγάπη και η απελπισία, η προδοσία και η χειραγώγηση. «Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο, αλλά πώς να το καταλάβουν;» λέει ο καπετάνιος. Μια συνεχής διαπάλη εκτυλίσσεται μέχρι να επικρατήσει το σωστό και το δίκαιο. Μια ταινία παιδική, μια υπέροχη αλληγορία πάνω στα πιο καυτά ζητήματα της ζωής, προσφορά του γαλλικού ινστιτούτου στη δημόσια ελληνική εκπαίδευση.
«Σινεμά ο Παράδεισος» (1989) Σκηνοθέτης: Τζουζέπε Τορνατόρε Διάρκεια 114΄ (ιταλική, έγχρωμη) Ένας διάσημος σκηνοθέτης επιστρέφει στο μέρος όπου γεννήθηκε ύστερα από 30 χρόνια. Αναπολεί την παιδική του ηλικία και τα ξημεροβραδιάσματά του στο «Σινεμά ο Παράδεισος».  Ο μικρός Σαλβατόρε μπορεί να μην έχει αρκετά χρήματα, αλλά πηγαίνει σταθερά στον τοπικό κινηματογράφο. Εκεί θα γνωρίσει τον ηλικιωμένο μηχανικό προβολής, ο οποίος σιγά-σιγά θα του μάθει να χειρίζεται τη μηχανή. Θα γίνουν στενοί φίλοι, και σε μια πυρκαγιά που θα ξεσπάσει στο σινεμά, ο μικρός με κίνδυνο της ζωής του θα σώσει τον  Αλφρέντο. Μέσα από το πάθος ενός αγοριού για τον κινηματογράφο, ο σκηνοθέτης περιγράφει τη σημασία της 7ης τέχνης στην απλή καθημερινή ζωή μιας επαρχιακής πόλης. Οι άνθρωποι εκεί βλέπουν σινεμά, κλαίνε, γελάνε, διαπλάθουν την προσωπικότητά τους και ζουν μέσα από τον κινηματογράφο ξεχνώντας τα σοβαρά προβλήματα μιας χώρας που τότε αρχίζει να συνέρχεται από τον πόλεμο. Δείχνει το πορτραίτο μιας παλιότερης ζωής όταν ο κινηματογράφος ήταν στο επίκεντρο της μικρής πόλης με τη σκοτεινή του αίθουσα να ασκεί την ακατανίκητη μαγεία της. Όμως η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη αλλάζει τα πράγματα αλλά και τους ανθρώπους. «Το Σινεμά ο Παράδεισος» μπαίνει στα αζήτητα και μαζί του οι αναμνήσεις των ανθρώπων που ονειρεύτηκαν με τα μάτια του Τζον Γουαίην ή της Ρίτας Χαίηγουορθ. Το έργο είναι φτιαγμένο με πολύ μεράκι και μιλάει κατ’ ευθείαν στην καρδιά.
Η ζωή είναι ωραία (1997) Σκηνοθεσία: Ρομπέρτο Μπενίνι Μουσική: Νικόλα Πιοβάνι Διάρκεια: 120΄(ιταλική / γαλλική, έγχρωμη) Στην Ιταλία του 1939 ο Γκουίντο, ένας Εβραίος βιβλιοπώλης, αναζητεί την τύχη του σε μια επαρχιακή πόλη, το Αρέτσο, όπου ερωτεύεται τη Ντόρα, μια όμορφη δασκάλα. Μαζί της αποκτά ένα γιό. Ο Γουίντο είναι ένας άνθρωπος κεφάτος, με έντονη παιδική αθωότητα: Αδιαφορεί για τον αντισημητισμό και το φασισμό που τον περιβάλλει. Όμως κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο βιβλιοπώλης Γκουίντο κι ο μικρός γιος του οδηγούνται σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Στο ίδιο τρένο επιβιβάζεται και η Ντόρα. Ο Γκουίντο είναι αποφασισμένος να προστατέψει τα πρόσωπα που αγαπά από τη βαρβαρότητα. Γι’ αυτό θα επιστρατεύσει όλη τη φαντασία και το κουράγιο του. Ισορροπώντας ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, το τραγικό και το κωμικό, τη βαρβαρότητα και την αθωότητα ο Ρομπέρτο Μπενίνι, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής συνάμα της εξαίρετης αυτής ταινίας, χειρίζεται με μοναδικό τρόπο ένα τόσο καυτό θέμα, όπως το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Η ταινία είναι ένας ύμνος στο θαύμα της ζωής, στον αγώνα του ανθρώπου για την επιβίωση και συνάμα ένας υπέροχος σαρκασμός στη σκοτεινιά του θανάτου.
Το ταξίδι του αυτοκράτορα (ντοκιμαντέρ 2005)            Σκηνοθεσία: Λυκ Ζακέ           Διάρκεια: 85΄(έγχρωμη, γαλλική)  Στο νότιο ημισφαίριο κάθε Μάρτη αρχίζει ο χειμώνας. Κάθε χειμώνα, εδώ και χιλιάδες χρόνια οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι ξεκινούν από διάφορα μέρη της Ανταρκτικής ένα απίστευτο ταξίδι προς την απομονωμένη ενδοχώρα. Αφήνουν την ασφάλεια του βαθυγάλαζου ωκεανού και βγαίνουν στην  ολόλευκη γη. Με μικρά βήματα, στοιχημένοι σαν σε οργανωμένη στρατιά, καταπονημένοι απ’ τη χιονοθύελλα που μαίνεται και, σε – 70ο C, θερμοκρασίες που δεν αντέχει κανένα άλλο ζώο, οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι παλεύουν μέσα στον απέραντη ερημιά του πάγου. Συνεχίζουν αποφασιστικά οδηγούμενοι από την παντοδύναμη επιθυμία της αναπαραγωγής. Διανύουν μια απόσταση 110 χλμ. μέχρι να φτάσουν στο οροπέδιο που θα ζευγαρώσουν και θα γεννήσουν το ένα και μοναδικό αυγό τους. Ωστόσο, για να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους θα περάσουν απίστευτες κακουχίες και αγωνία με τη συντροφικότητα, την αγάπη, τη στοργή, με τον προγραμματισμένο βίο τους… Ο Λυκ Ζακέ αποτύπωσε το απίστευτο αυτό ταξίδι. Εστίασε σ’ ένα άγνωστο ιδιότυπο αλλά εξαιρετικά γοητευτικό κόσμο όπου αναδύεται η λυτρωτική υφή ενός σταθερού κώδικα αξιών. Η ταινία που παρουσιάζει την επική ιστορία του αγώνα για επιβίωση είναι αποτέλεσμα γυρίσματος που κράτησε 13 ολόκληρους μήνες στην καρδιά της Ανταρκτικής και προέκυψε από αμοντάριστα πλάνα διάρκειας 120 ωρών. Ασύλληπτα τοπία, υποθαλάσσιες μαγικές λήψεις και όλες οι παραξενιές του είδους τους αλλά και οι δυσκολίες που συναντούν τα συμπαθέστατα πουλιά  δοσμένα σ’ ένα πλούσιο, μυστήριο και μαγευτικό θέαμα που κόβει την ανάσα.
Ιμαλάια (1999) Σκηνοθεσία: Ερίκ Βαλί Διάρκεια: 101΄(γαλλική, ντοκιμαντέρ) Η περίοδος της κακοκαιρίας πλησιάζει και ο Τίνλε, χαρισματικός ηγέτης ενός χωριού ιθαγενών στα Ιμαλάια, αντιτίθεται στο νεώτερο Κάρμα που θέλει να αναχωρήσει πριν την ημερομηνία που όρισαν οι θεοί. Ο Κάρμα  φεύγει, το ίδιο και ο Τίνλε: Ο πρώτος πλαισιωμένος από νέους του χωριού και ο δεύτερος κυρίως από την οικογένειά του. Ο καθένας μ’ ένα καραβάνι από γιακ φορτωμένο αλάτι. Οδεύουν από τα υψηλά οροπέδια προς τις πεδιάδες όπου θα ανταλλάξουν το φορτίο τους με σιτάρι που τους είναι απαραίτητο για να περάσουν όλη τη χρονιά. Ένα ντοκιμαντέρ-φιξιόν που έχει ως αφετηρία και κινητήρια δύναμη τη διαμάχη δύο ανθρώπων που ανήκουν σ’ άλλη γενιά κι έχουν άλλη φιλοσοφία. Μια επική περιπέτεια που συμπυκνώνει  ιστορίες της φυλής Ντόλπο. Στο έργο η προαιώνια μετακίνηση των Ντόλπο από το Θιβέτ στο Νεπάλ και τανάπαλιν για το εμπόριο του αλατιού και των σιτηρών αποκτά δραματικό χαρακτήρα καθώς η σκηνοθετημένη περιπέτεια νομαδισμού εκτυλίσσεται σ’ ένα πραγματικό περιβάλλον. Μια ανελέητη μάχη με τη φύση ξεκινά κατά τη διάρκεια της οποίας ο μεγαλύτερος αποκαλύπτει τα μυστικά και την πείρα του στο νεώτερο. Μέσα από την ιστορία για την ανάδειξη του αρχηγού της κοινότητας εμφανίζεται η οικονομία, η κοινωνική δομή κι ο αγώνας επιβίωσης της φυλής αυτής  των Ιμαλαΐων.      Το «Ιμαλάια» είναι μια ταινία βαθυστόχαστη. Γυρίστηκε από ένα μικρό συνεργείο σε υψόμετρο 3.500 μέτρων. Περιέχει αρκετές εντυπωσιακές σκηνές, όπου η πραγματικότητα συναντά τη μυθοπλασία.
Ο Άλλος Σκηνοθεσία: Λουκία Ρικάκη (2004) Χώρα προέλευσης: Ελλάδα Διάρκεια: 75΄ (ντοκιμαντέρ, έγχρωμο) Στο σχολείο ενός ορεινού χωριού της Κρήτης, στον Πατσίδερο Ηρακλείου, φοιτούν πέντε παιδιά Αλβανών κι ένα Έλληνα. Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, όπως είναι λογικό, εμφανίζονται μέσα και έξω απ’ το σχολείο και απασχολούν τη μικρή κοινωνία του χωριού.   Ο δάσκαλος  Γιάννης Φραγκιαδάκης έχει μόλις επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο σχολείο που φοίτησε κι ο ίδιος. Προσπαθεί καθημερινά με ανθρωπιά, στωικότητα και αγάπη να ανταποκριθεί στις ανάγκες των παιδιών και να επιτύχει την ισορροπία και την κοινωνική συνύπαρξη στο σχολείο και στη μικρή τοπική κοινωνία.   Εδώ, η σκηνοθέτις  καταγράφει με αμεσότητα και ειλικρίνεια όχι μόνο το σημαντικό έργο του νεαρού δασκάλου, αλλά και τις αντιθέσεις και τις παρεμβάσεις της τοπικής κοινωνίας. Τα ζητήματα που θίγει δεν είναι παρά σε σμικρογραφία τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και η ελληνική πολυπολιτισμική κοινωνία. Η Λουκία Ρικάκη, παιδί Έλληνα μετανάστη στη Γερμανία η ίδια, κατάφερε να δει με τρυφερότητα και ευαισθησία το διδακτικό και κοινωνικό ρόλο του σχολείου, την ανάγκη κοινωνικής συμβίωσης και όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια πολυπολιτισμική κοινωνία στο ξεκίνημά της.
Το κόκκινο μπαλόνι  (1959) Σκηνοθεσία: Αλμπέρ Λαμορί Διάρκεια:38΄(γαλλική, έγχρωμη) Η ταινία περιγράφει μια ιδιότυπη φιλία που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ένα μικρό αγόρι κι ένα μπαλόνι με φόντο το Παρίσι της δεκαετίας του ’50. Το αγόρι, εκεί που τριγυρίζει στους δρόμους του Παρισιού, βρίσκει το κόκκινο μπαλόνι δεμένο σ’ ένα στύλο. Τοπ λύνει, και το μπαλόνι ακολουθεί το παιδί στις διαδρομές του και προκαλεί την έκπληξη των γειτόνων και το φθόνο των φίλων που παίζουν τους δρόμους. Ωστόσο, η φιλία δυναμώνει, δοκιμάζεται και ξεπερνά όλες τις δυσκολίες… Το μπαλόνι κουβαλά την εικόνα του κόσμου, όπως την πλάθει το παιδί. Είναι η εικόνα του ονείρου για ένα φωτεινό κόσμο. Για την τρυφερότητα και τη δύναμη που εκπέμπει αγαπήθηκε από πολλές γενιές παιδιών σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Το έργο του Αλμπέρ Λαμορίς θεωρήθηκε στην εποχή του πρωτοπόρο στα κινηματογραφικά και φωτογραφικά εφέ. Βραβεύτηκε με το χρυσό φοίνικα στις Κάννες και με βραβείο σεναρίου Όσκαρ.
Ψάχνοντας τον Νέμο (2003)    Σκηνοθεσία: Άντριου Στάντον    Διάρκεια: 96΄ (αμερικάνικη ταινία    κινούμενων σχεδίων    Έγχρωμη, μεταγλωτισμένη)     Διαβάζοντας τον τίτλο της ταινίας  μας έρχεται στο μυαλό μας ο κάπταιν Νέμο, ο ήρωας δύο μυθιστορημάτων του Ιούλιου Βερν. Όμως δεν πρόκειται περί αυτού, αλλά για μια από τις πιο γνωστές ταινίες κινούμενων σχεδίων. Ο Μάρλιν και ο γιος του Νέμο, δυο τροπικά ψαράκια, ζουν σε μια ασφαλή γειτονιά του ωκεανού. Κάποια μέρα όμως, στο δρόμο για το σχολείο των ψαριών, ο Νέμο ξεφεύγει από τον υπερπροστατευτικό πατέρα του για εξερευνήσει την απέραντη θάλασσα. Στην αναζήτησή του πιάνεται από κάτι δύτες. Ο Νέμο καταλήγει αιχμάλωτος και καταλήγει στο ενυδρείο ενός οδοντίατρου στη μακρινή Αυστραλία, παρέα με άλλα θαλάσσια είδη.  Ο Μάρλιν τον αναζητεί. Στο δρόμο του μέχρι το Σίδνεϋ θα συναντήσει πολλούς κινδύνους. Άραγε, θα καταφέρει να τον σώσει; Θα μπορέσει ο Νέμο να το σκάσει απ’ τη γυάλα και να πάει ξανά σχολείο;  Η ταινία αποτελεί μοναδική απεικόνιση της κοινωνίας των ψαριών. Πήρε όσκαρ καλύτερης ταινίας κινούμενων σχεδίων και είχε τεράστια εμπορική επιτυχία.
Ο μικρός Νικόλας (2009)             Σκηνοθεσία: Λορέν Τιράρ Διάρκεια: 91΄ (έγχρωμη, γαλλική) Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη εμφάνισή του σε βιβλίο ο μικρός Νικόλας, ο διάσημος ήρωας του Ρενέ Γκοσινύ και του Ζαν-Ζακ Σανπέ, εμφανίστηκε για πρώτη φορά ολοζώντανος στη μεγάλη οθόνη. Ο μικρός Νικόλας (Μαξίμ Γκοντάρ) είναι ένα ζωηρό αλλά χαριτωμένο παιδάκι, ηλικίας 6-10 χρόνων, που ζει σε μια επαρχιακή πόλη της Γαλλίας της δεκαετίας του ’50. Οι γονείς του τον αγαπάνε και κάνει υπέροχη παρέα με τους φίλους του. Όταν όμως κρυφακούει τους γονείς του, θα πιστέψει ότι η μητέρα του είναι έγκυος. Πανικοβάλλεται, γιατί σε λίγο θα πάψει να έχει το μονοπώλιο της αγάπης στο σπίτι. Έτσι καταστρώνει με τους φίλους του σχέδια ώστε να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο μωρό.  Με μια πρώτη ματιά διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για μια πετυχημένη μεταφορά των βιβλίων στον κινηματογράφο, αφού η ταινία, εκτός του ότι διαθέτει την ίδια θεματική, καταφέρνει να αναδείξει, όπως και η σειρά των βιβλίων, το αγνό παιδικό χιούμορ και τα βασικά χαρακτηριστικά των μικρών ηρώων του. …Στο μεταξύ ‘‘Ο μικρός Νικόλας’’ έχει γίνει, εκτός από σειρά βιβλίων, και σειρά  κινούμενων σχεδίων στη γαλλική τηλεόραση. Προ πολλού, βέβαια, επεισόδια από τα αξεπέραστα στο είδος τους βιβλία έχουν μπει και στα σχολικά μας βιβλία… Είναι μια διασκεδαστική κωμωδία που μπορεί να τη δει μαζί όλη η οικογένεια. Τα παιδιά βλέποντάς την ταυτίζονται με τον κεντρικό ήρωά της και οι γονείς βλέπουν στο πρόσωπό του τα παιδιά τους ή και τον ίδιο τον εαυτό τους σε παιδική ηλικία. Μπορούν να τη δουν τα παιδιά στην τάξη, σε ένα περιβάλλον που κυριαρχεί και στην ταινία, αφού οι ήρωές της είναι συμμαθητές. Μπορεί να την επιλέξουν διδάσκοντες και διδασκόμενοι ως προέκταση του μαθήματός τους, αλλά και ανεξάρτητα αφού η ταινία διαθέτει, όπως είδαμε, εκτός των άλλων χαρισμάτων, και σημαντική παιδαγωγική εμβέλεια.
Το αηδόνι του αυτοκράτορα (2005) Απόδοση: Gareth Williams Διάρκεια: 20΄ (κινούμενα σχέδια, μεταγλωττισμένο) Με αφορμή την επέτειο των διακοσίων χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν είχαμε την έξοχη απόδοση αυτού παραμυθιού του μεγάλου Δανού παραμυθά σε κινούμενα σχέδια.  Σ’ ένα ωραίο παλάτι, κάπου στην Κίνα, ζει ένας μελαγχολικός αυτοκράτορας. Τίποτα δεν μπορεί να τον ευχαριστήσει και να τον κάνει να χαρεί. Ώσπου ένα βράδυ άρχισε να τραγουδά στον κήπο του ένα αηδόνι. Μαγεμένος απ’ το τραγούδι του ο αυτοκράτορας άρχισε να χαμογελά  και πάλι και να βλέπει τον κόσμο μ’ άλλα μάτια…Γι’ αυτό αποφασίζει να φυλακίσει το αηδόνι για να τραγουδά για χάρη του. Αλλά τι θα γίνει όταν ο αυτοκράτορας δεχτεί για δώρο ένα μηχανικό, πλουμιστό  αηδόνι στολισμένο που τραγουδάει εξίσου μαγικά με το αληθινό; Γραμμένο πριν ενάμιση αιώνα το παραμύθι αυτό του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν εξακολουθεί να συναρπάζει μικρούς και μεγάλους με την απαράμιλλη γραφή του και τα οικουμενικά του μηνύματα. Παρ’ όλο που αναφέρεται στο 16ο αιώνα αντιστέκεται στον τεχνολογικό παραλογισμό λέγοντας καθαρά ότι ένα τεχνολογικό δημιούργημα δεν μπορεί να καλύψει ένα πραγματικό όσο φανταχτερό κι αν είναι, ούτε μια κατασκευή μπορεί να αντικαταστήσει τη ζωή. Σε μια εποχή που η επιστήμη και η τεχνολογία  καλπάζουν μ’ ένα ξέφρενο ρυθμό, σε μια εποχή που ο τεχνολογικός προγραμματισμός παραμερίζει το ανθρώπινο συναίσθημα, το έργο του Χ.Κ. Άντερσεν αντιστέκεται σ’ αυτόν τον παραλογισμό και γίνεται επίκαιρο. Γι’ αυτό άλλωστε θεωρείται κλασικό…
Ο βασιλιάς και το πουλί (1980) Σκηνοθεσία: Πολ Γκριμό Διάρκεια: 78΄ (γαλλικό, έγχρωμο, μεταγλωττισμένο)     Μεταφορά του παραμυθιού του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν «Η βοσκοπούλα και ο καπνοδοχοκαθαριστής» αποτελεί και η σπάνια αυτή ταινία κινούμενων σχεδίων που παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό και σχεδόν εκτός κυκλοφορίας. Η υπόθεση του έργου: Ο Κάρολος ο Πέντε και Τρία Οκτώ και Οκτώ Δεκάξι κυβερνάει τυραννικά το βασίλειο της Τακικαρδίας. Κακομεταχειρίζεται την οικογένεια ενός πουλιού με πολύχρωμα φτερά, που είναι εξαίρετος ομιλητής και ο αφηγητής της ιστορίας μας. Δίνει διαταγή να εξαφανίζονται μέσα σε καταπακτές όλοι όσοι δεν του αρέσουν. Κάποια νύχτα στο δωμάτιο του βασιλιά, τρεις πίνακες -το πορτρέτο και άλλα δύο της γοητευτικής βοσκοπούλας και του μικρού καπνοδοχοκαθαριστή - σαλεύουν και ζωντανεύουν…     Η ταινία, προϊόν μακρόχρονης και επίπονης προετοιμασίας, είναι ένα πραγματικό αριστούργημα κινούμενων σχεδίων. Οι διάλογοι, που διακρίνονται για το χιούμορ, την ειρωνεία, αλλά και τη σωστή τους κλιμάκωση, είναι γραμμένοι από τον κορυφαίο Γάλλο ποιητή Ζακ Πρεβέρ. Είναι ένα αληθινό ποίημα για την ελευθερία, για τον έρωτα, για την εξουσία, για την τεχνολογία. Με οικουμενικό μήνυμα την καταγγελία της τυραννίας και τη γενναία υπεράσπιση των καταπιεσμένων. Πέρα από το περιεχόμενο, το έργο ξεχωρίζει για τη φινέτσα της γραφικής σχεδίασης, τα εντυπωσιακά ντεκόρ, την αρμονία των χρωμάτων, την υπέροχη μουσική του. Σε μια εποχή που μας κατακλύζει το ανούσιο θέαμα-σκουπίδι, μια τέτοια καλή ταινία αποτελεί ανάσα ποιότητας, εξυπνάδας και ευαισθησίας… Η αριστουργηματική αυτή ταινία συστήνεται ανεπιφύλακτα για τα παιδιά κάθε ηλικίας. Μαζί με την προηγούμενη ταινία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν επίσης σε μια προσπάθεια μύησης και καλλιέργειας της φιλαναγνωσίας σε πολύ μικρή ηλικία.
Νικόστρατος. Ένα ξεχωριστό καλοκαίρι (2011) (Nicostratos le pélican / Un été grec) Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Ορλέ Διάρκεια:95΄(γαλλοελληνική,έγχρωμη) Μεγάλη ελληνογαλλική παραγωγή με πρωταγωνιστή τον Εμίρ  Κουστορίτσα και γυρίσματα στις Κυκλάδες. Μια τρυφερή ιστορία που βασίζεται στο μπεστ-σέλλερ του Ερίκ Μπουασέ «Ο πελεκάνος Νικόστρατος».     Η υπόθεση του έργου μας μεταφέρει σ’ ένα άσημο κυκλαδικό νησί, όπου ζει ο μικρός Γιάννης με τον πατέρα του. Από τη μέρα που η μητέρα του έφυγε απ’ τη ζωή, οι δυο τους έχουν απομακρυνθεί και μοναδικό σημείο επαφής είναι η υποχρέωση του Γιάννη να βοηθά τον ψαρά πατέρα του. Μια μέρα ο μικρός σώζει ένα παράξενο νεοσσό και τον φιλοξενεί στο σπίτι του κρυφά απ’ τον πατέρα του. Του δίνει το όνομα Νικόστρατος και αναπτύσσει μαζί του μια τρυφερή σχέση αγάπης που θα επηρεάσει τη συμπεριφορά του απόμακρου, αυταρχικού πατέρα, αλλά και ολόκληρης της μικροκοινωνίας του νησιού. Μια ολόφρεσκη ταινία για όλη την οικογένεια που αφηγείται τη βαθιά φιλία που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ ένα μικρό αγόρι κι έναν πελεκάνο. Λουσμένη στο αιγαιοπελαγίτικο φως και πλημμυρισμένη από τα εκθαμβωτικά χρώματα και τις μεθυστικές μυρωδιές των Κυκλάδων.   Η ταινία προσφέρεται σε υπότιτλους αλλά και μεταγλωτισμένη…