Νίκος Καββαδίας - "γράμμα ενός αρρώστου"... Ερμηνεύει η Δήμητρα Γαλάνη

Φυσάει κόντρα σ' ολάκερη γη... active member

Μάνος Χατζιδάκις - "Όταν έρχονται τα σύννεφα"

Δείτε αυτό το ωραίο βιντεάκι με τίτλο "First Light" - Locations: Grevena (Filipaioi, Dotsiko), Trikala (Meteora), Halkidiki (Pirgadikia) / Greece

Το ξόδι του μεγάλου σκηνοθέτη με ηπειρώτικα τραγούδια... "Κοντούλα λεμονιά"

Η Ελένη Γερασιμίδου είπε: «Αποχαιρετούμε τον ποιητή του Χρόνου και της Ιστορίας, τον ραψωδό της ερημωμένης πατρίδας της πατρίδας που διαρκώς εξεγείρεται. Αποχαιρετούμε το διαλεκτικό της επανάστασης και της ήττας, της εξορίας και της επιστροφής, του διωγμού της προσφυγιάς και της αναζήτησης, της ενσωμάτωσης και της σύγκρουσης. Τον τραγικό του τέλους του 20ου αιώνα, τον επικό των σπαραγμένων Βαλκανίων, τον λυρικό των ξεριζωμένων λαών».

Με το παρακάτω μοιρολόι συγγενείς και φίλοι συνόδεψαν το Θόδωρο Αγγελόπουλο στο "Ταξίδι στην αιωνιότητα"... ΚΑΗΜΕΝΕ ΜΑΡΚΟ ΜΠΟΤΣΑΡΗ Ένα πουλί θαλασσινό, καημένε Μάρκο Μπότσαρη. Λέει σ’ ένα βουνίσιο, Μάρκο Μπότσαρη, Σουλιώτη. Εσκότωσαν το Μάρκο μας, καημένε Μάρκο Μπότσαρη. Ωχ, στην άκρη στο ποτάμι, Μάρκο Μπότσαρη, Σουλιώτη. Κι η μάνα του τον έκλαιγε, καημένε Μάρκο Μπότσαρη. Μάρκο μου πού το ‘χεις το σπαθί, καημένε Μάρκο Μπότσαρη. που το ‘χεις το ντουφέκι, Μάρκο Μπότσαρη, Σουλιώτη. Το πήραν τα συντρόφια μου καημένε Μάρκο Μπότσαρη, το πήραν τα παιδιά μου, Μάρκο Μπότσαρη, Σουλιώτη. Και με τους Τούρκους πολεμούν, καημένε Μάρκο Μπότσαρη. Και με του γκοντζαμπασήδες, Μάρκο Μπότσαρη, Σουλιώτη.

Αντίο στον ποιητή των εικόνων ... Τέλος εποχής λοιπόν

>

Αντίο στον μεγάλο ποιητή των εικόνων Θόδωρο Αγγελόπουλο...

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας/ Είμαι επισκέπτης/ Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά/ κι έπειτα δεν μου ανήκει/ Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"/ Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία/ Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε/ Ότι δεν έχω καν όνομα/ Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο/ Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω/ Ξεχάστε με στη θάλασσα/ Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».

(ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα»)

"Έσκυψες και άπλωσες το χέρι σου στο υγρό χόρτο. Όταν το σήκωσες λίγες σταγόνες κύλησαν και έσταξαν σαν δάκρυα πάνω στη γη..." 
Από την ταινία "Το λιβάδι που δακρύζει"

Ποιητική ιστορία οι ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου...

  Ενα κινηματογραφικό ταξίδι μέσα απο το φακό του Θ. Αγγελόπουλου.

Συνέντευξη Θ. Αγγελόπουλου στην Στάθη Ειρήνη .

"Κάθε ταινία είναι μια σημαντική ανθρώπινη περιπέτεια...

Η σημασία έγκειται στο αν από εξωτερική περιπέτεια μπορεί να μεταμορφωθεί σε εσωτερική..."

"Το ταξίδι, τα σύνορα, η εξορία.Η ανθρώπινη μοίρα.Η αιώνια επιστροφή.Κι όχι μόνο.

Όλες μου οι εμμονές μπαίνουν και βγαίνουν στις ταινίες μου, όπως μπαίνουν και βγαίνουν, όπως σωπαίνουν για να ξαναεμφανιστούν αργότερα, τα όργανα μιας ορχήστρας."

"O Όμηρος και οι αρχαίοι τραγικοί, εδώ, στην Ελλάδα, αποτελούσαν στην εποχή μου μέρος της σχολικής μας παιδείας. Oι αρχαίοι μύθοι μάς κατοικούν και τους κατοικούμε.

Ζούμε σ' έναν τόπο γεμάτο μνήμες, αρχαίες πέτρες και σπασμένα αγάλματα.

Όλη η νεότερη ελληνική τέχνη φέρει τα σημάδια αυτής της συμβίωσης.

Η διαδρομή μου, η πορεία μου, η σκέψη μου, θα ήταν αδύνατον να μην έχουν ποτιστεί από όλα αυτά.

Όπως λέει ο ποιητής, «έβγαιναν απ' το όνειρο, καθώς έμπαινα στο όνειρο. Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα 'ναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει».

Η σχέση μου με τη λογοτεχνία και την ποίηση μ' έφεραν πολύ νωρίς κοντά σ' όλες τις αναζητήσεις --γλωσσικές ή αισθητικές-- του μοντερνισμού."    

    Είπαν για τον θεόδωρο Αγγελόπουλο (Grodent Michel) "..Πάντα υπάρχουν στον Αγγελόπουλο ένα σωρό νοήματα που παραμένουν ανεξερεύνητα· μια ποίηση που δεν μπορεί να εκπέσει σε μια υπερ-κωδικοποιημένη αισθητική. Παραδείγματα: η σκηνή στον Μεγαλέξαντρο όπου ο Δάσκαλος απαγγέλλει στον μικρό Αλέξανδρο κάποιους στίχους του Σεφέρη («Αν σου μιλάω με παραβολές, είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα. / Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται / γιατί 'ναι ζωντανή...»)· Τα παραπάνω αποσπασματα χρησιμοποιήθηκαν από την επίσημη ιστοσελίδα http://www.theoangelopoulos.gr

Της Αγάπης Αίματα... Ελύτης - Σκηνές από την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου "Κυνηγοί"

Το Δέντρο που Πληγώναμε - Απελευθέρωση πουλιού

Η ταινία (1986) σκηνοθετήθηκε από το Δήμο Αβδελιώτη, ο οποίος έγραψε και το σενάριο, ενώ ανέλαβε και την παραγωγή της ταινίας μαζί με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
Ο τίτλος αναφέρεται στην επεξεργασία της μαστίχας, όπου για να ληφθεί το δάκρυ τα μαστιχόδεντρα κεντρίζονται (πληγώνονται).
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Χίο του 1960. Δύο μικρά αγόρια και πολύ καλοί φίλοι έρχονται σε σύγκρουση λίγο πριν το κλείσιμο του σχολείου για τις καλοκαιρινές διακοπές με αφορμή ένα άτυχο συμβάν. Αργότερα στα μέσα του καλοκαιριού ξαναβρίσκονται. Το υπέροχο καλοκαίρι που θα περάσουν διακόπτεται σύντομα από την έλευση του φθινοπώρου...
Η υπέροχη μουσική είναι του Δ. Παπαδημητρίου από τον πρώτο του δίσκο (1981) με τίτλο "Τοπία".

Καλή χρονιά σε όλους με υγεία, δημιουργικότητα και κάθε ευτυχία... Επιστροφή στην Καστοριά λοιπόν... Εκεί που ήμουν, όπως θα δείτε κι από το βιντεάκι δεν υπήρχε πρόσβαση στο διαδίκτυο, γιαυτό κι η σιωπή στο μπλογκ...