Η φύση της επανάστασης που πρόκειται να περιγράψω εδώ δεν έχει ιδεολογική βάση. Δεν είναι ιδεολογική, γιατί ο εχθρός δεν έχει συγκεκριμένη ταυτότητα, πόσο μάλλον δική του ιδεολογία. Η πλουτοκρατική δομή της εξουσίας που μοιάζει να πνίγει την κοινωνία μας μέχρι θανάτου δεν έχει σοσιαλιστική, καπιταλιστική, φιλελεύθερη, συντηρητική, ελευθεριακή, προοδευτική, φασιστική ή κάποια άλλη βάση. Αντιθέτως, χρησιμοποιεί οποιαδήποτε ή όλες αυτές τις ιδεολογίες, ανά πάσα στιγμή, για να χειραγωγήσει τους ανθρώπους και να προωθήσει τις ατζέντες της. Οι ηγέτες της, διόλου δε νοιάζονται για τις ιδεολογίες που απασχολούν τους απλούς πολίτες. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρηση και η επέκταση της εξουσίας τους. Σήμερα θα σηκώσουν τη σημαία των δικαιωμάτων, αύριο θα κρατήσουν τη σημαία των ναζί, μεθαύριο ενδεχομένως και ιερά σύμβολα, για να εξασφαλίσουν την αυτοσυντήρηση τους.
του Παύλου Γεωργιάδη*
Οι κοινωνίες της Ευρώπης είναι σήμερα διχασμένες πρωτίστως από τις κομματικές ομάδες με τις οποίες ταυτίζονται, και λιγότερο από τις ιδεολογικές πολιτικές που αυτές θεωρητικά αντιπροσωπεύουν. Από το πιο ισχυρό (Γερμανία) μέχρι το πιο αδύναμο (Ελλάδα) έθνος της Ευρώπης, παρατηρούμε ένα συγκεκριμένο μοτίβο πόλωσης: δύο ευρύτατα διχασμένα κομμάτια της κοινωνίας, τα οποία ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο να επιτεθούν το ένα στο άλλο, παρά να προωθήσουν τις πραγματικές πολιτικές που υποτίθεται ότι πρεσβεύουν τα αντίστοιχα κόμματά τους.
Κάποιος ωφελείται από αυτό το μοντέλο, και σίγουρα δεν είσαι εσύ κι εγώ.
Είναι σχετικά εύκολο να πέσουμε στην παγίδα, προσπαθώντας να ανυψώσουμε την προσωπική μας ιδεολογία σε κάτι πολύ σημαντικότερο από ό,τι αυτή πραγματικά είναι. Το χρήμα και η εικόνα δεν ανταμείβει μόνο την κοινωνιοπαθή συμπεριφορά του πολίτη-καταναλωτή (πελάτη), αλλά πλέον μεταφράζεται και σε άμεση πολιτική επιρροή. Όσο αυτό συμβαίνει, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αντίστοιχα μας κυβερνούν κοινωνιοπαθής πολιτικοί-πωλητές ψευδαισθήσεων.
Διαβάστε τη συνέχεια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο/η είπε...