Η αμυγδαλιά είναι σύμβολο τύχης κι ελπίδας. Στην Ελλάδα η αμυγδαλιά είναι προάγγελος της άνοιξης και επακόλουθα του έρωτα. Πολλοί είναι οι διάσημοι ξένοι κι Έλληνες ζωγράφοι που την έχουν τιμήσει στον καμβά τους. Ας απολαύσουμε 20 απ αυτούς.
Φέτος προφανώς λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, τις είδαμε ν ανθίζουν αρκετά πρώιμα.
Ήταν ένα από τα αγαπημένα θέματα του Vincent van Gogh
Η αμυγδαλιά είναι το πρώτο φυτό που ανθίζει κάθε χρόνο. Γεμίζει λουλούδια όταν σπάσει ο λήθαργος, όταν δηλαδή, η κατώτερη θερμοκρασία πιάσει την ανώτερη. Το φυτό ξεκινάει τότε τον κύκλο του. Συνήθως αυτό συμβαίνει στις αρχές Μαρτίου όταν γίνεται το πέρασμα της άνοιξης.
Στις 31 Ιανουαρίου του 1890, ενώ βρισκόταν στην Auversτης Γαλλίας, ο Βίσεντ βαν Γκογκ έλαβε ένα γράμμα από τον αδερφό του Τεό. Του έγραφε πως είχε αποκτήσει τον πρώτο του γιο και μάλιστα τον είχε ονομάσει Βίνσεντ όπως εκείνον. Τα δυο αδέρφια ήταν πολύ δεμένα. Η χαρά του Βίνσεντ ήταν πολύ μεγάλη και για να την εκφράσει ζωγράφισε ένα από τα αγαπημένα του θέματα: ανθισμένα κλαδιά με φόντο τον καταγάλανο ουρανό. Ονόμασε τον πίνακα « ανθισμένη αμυγδαλιά » και θα τον δώριζε στο ζευγάρι για να τον κρεμάσει πάνω από το κρεβάτι του.Η επιλογή της αμυγδαλιάς δεν ήταν τυχαία. Την επέλεξε ως σύμβολο της νέας ζωής που μόλις άνθιζε και την άνοιξη που θα έφερνε ο ερχομός της.
Τα άνθη της αμυγδαλιάς είναι λευκά ή ροζ, εκπτύσσονται πριν από τα φύλλα και είναι μονήρη ή ανά δύο.
Η μη εξημερωμένη Αμυγδαλιά εμφανίζεται σε ανασκαφές στην Ελλάδα από το 8.000 π.Χ. Ώς το 3.000 π.Χ. γίνεται η εξημέρωση της.
Η αμυγδαλιά, ανθίζει νωρίτερα, επειδή σε σχέση με τα άλλα φυτά έχει «ατελή» άνθη. Αυτό δημιουργεί προβλήματα με την απαραίτητη παρουσία των εντόμων που θα μεταφέρουν τη γύρη από το αρσενικό λουλούδι στο ωάριο του θηλυκού λουλουδιού, για να γίνει η γονιμοποίηση. Αν, λοιπόν, η αμυγδαλιά άνθιζε αργότερα, μαζί με τα άλλα φυτά, υπήρχε ο κίνδυνος τα έντομα που τη γονιμοποιούν να προτιμούσαν τα άλλα λουλούδια. Έτσι, ανθίζοντας νωρίς και μόνη της διασφαλίζει την παρέμβαση των εντόμων που είναι αναγκασμένα, θέλοντας και μη να την προτιμήσουν.
Η καταγωγή της είναι από τη Μικρά Ασία.
Πολλές από τις σημερινές ποικιλίες αμυγδαλιάς έχουν άνθη που στερούνται γύρης. Για το λόγο αυτό πρέπει στις καλλιέργειες με τέτοιες αμυγδαλιές να υπάρχουν κοντά και δέντρα με αρσενικά άνθη.
Στη Κινέζικη παράδοση η αμυγδαλιά συμβολίζει τη θηλυκή ομορφιά, την ψυχική δύναμη στη θλίψη και την τρυφερότητα
Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα ενός βασιλιά της Θράκης. Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του για γυναίκα. Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να πάει εκεί για λίγο διάστημα. Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι του και απέπλευσε. Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς της, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Η Φυλλίς περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο, μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας. Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο χωρίς φύλλα και άνθη. Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
Ανθισμένη αμυγδαλιά – Γεώργιος Δροσίνης
Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά (δις)
με τα χεράκια της
και γέμισ’ από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Και γέμισ’ από τ΄ άνθη…
με τα χεράκια της
και γέμισ’ από τ΄ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.
Και γέμισ’ από τ΄ άνθη…
Αχ, χιονισμένη σαν την είδα την τρελή (δις)
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ’ άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ’ άνθη…
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ’ άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ’ άνθη…
“Τρελή, να φέρης στα μαλλιά σου τη χιονιά (δις)
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μόνη της θάρθη…
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θάρθη η άγρια βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μόνη της θάρθη…
“Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παληά (δις)
τα παιγνιδάκια σου
θάσαι γρηά με κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
θάσαι γρηά…
τα παιγνιδάκια σου
θάσαι γρηά με κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
θάσαι γρηά…
******************
Πίνακας αρχής: ανθισμένη αμυγδαλιά στην Ταορμίνα – Tivadar Kosztka Csontvary – 1902
Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο/η είπε...