Σελίδες

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Η ευτυχία είναι στα μαθηματικά

Γιάννης Μπρούζος
Ομολογώ ότι πρόκειται για τολμηρό τίτλο γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά την απέχθεια πάρα πολλών ανθρώπων για τα μαθηματικά και ιδιαίτερα πολλών μαθητριών και μαθητών που δοκιμάζουν τις αντοχές τους για ένα ακόμα καλοκαίρι στο σχολικό μάθημα που αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο. Τολμηρός τίτλος όπως τολμηρό είναι το εγχείρημα του Αλαίν Μπαντιού στο βιβλίο-συζήτηση “Εγκώμιο στα Μαθηματικά” να ανυψώσει το κύρος της θαυμαστής αυτής δραστηριότητας του ανθρώπου στα πεδία της φιλοσοφίας και της εκπαίδευσης.
Image result for badiou μαθηματικά βιβλίο
Ο Αλάν Μπαντιού είναι σημαντικός σύγχρονος φιλόσοφος με τεράστιο ενδιαφέρον και γνώσεις για τα μαθηματικά όπως αναδεικνύεται πολλές φορές από τα παραδείγματα που αναφέρονται στο βιβλίο από μαθηματικά προβλήματα και αποδείξεις. Πιστεύει ιδιαίτερα στην διάσημη επιγραφή της Πλατωνικής σχολής “Μηδείς αγεωμέτρητος εισήτω”  και προσπαθεί να δείξει πως η απομάκρυνση της φιλοσοφίας και των φιλοσόφων από τα μαθηματικά παράγει τεράστια φτώχεια και προβλήματα στην εξέλιξή της. Καταφέρεται εναντίον της άποψης ότι τα μαθηματικά είναι ένα απλό γλωσσικό παιχνίδι κάποιων ειδικών (Βιτγκενστάιν) και πιστεύει ότι κάθε μαθηματική παραγωγή θα αποχτήσει αργά η γρήγορα την πραγμάτωσή της στον φυσικό κόσμο ή γενικά σε κάποια εμπειρική-πειραματική επιστήμη. Θεωρώ πως η συγκεκριμένη μάχη απόψεων για τον ορισμό των μαθηματικών δεν θα μπορέσει να επιλυθεί εύκολα αλλά αξίζει κανείς να διαβάσει τα επιχειρήματα που αναπτύσσονται στο “Εγκώμιο” καθώς και την κριτική ιστορική περιήγηση στην σχέση μαθηματικών και φιλοσοφίας.
Το μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον στο βιβλίο εντοπίζεται στο κομμάτι της σύνδεσης των μαθηματικών με την ευτυχία.  Έρωτας, πολιτική, τέχνη  και μαθηματικά αποτελούν τους πυλώνες αυτού που ο Μπαντιού ονομάζει “Αλήθειες” που είναι δρόμοι για την ευτυχία. Βάζει σκοπό της φιλοσοφίας του όχι να είναι η ίδια ευτυχία αλλά να δείχνει το δρόμο προς αυτήν μέσα από τις πραγματικές αλήθειες με τις οποίες ένα υποκείμενο μπορεί να συνδέσει την ζωή του.
Οι εκστάσεις του Έρωτα, της συνάντησης του άλλου (όπως αναλύεται στο προηγούμενο βιβλίο του “Εγκώμιο στον Έρωτα), της υπέρβασης δηλαδή του “Ενός” κλειστού  πεπερασμένου με περιορισμένες συγκινήσεις υποκειμένου και η ανακάλυψη του “Δύο”, ο ενθουσιασμός των στιγμών συλλογικής πολιτικής στράτευσης  και τέλος η ευχαρίστηση από την αλήθεια ενός  έργου τέχνης συγκρίνονται και εξισώνονται με την ενασχόληση τα μαθηματικά.
Έρωτας, τέχνη, ευτυχία… μαθηματικά; Πώς είναι δυνατόν;
Πράγματι η ενασχόληση με τα μαθηματικά είτε ως μαθητεία είτε ως δημιουργία (για τους μαθηματικούς -επιστήμονες) είναι μία δύσκολη, χρονοβόρα, απογοητευτική πολλές φορές, υπερβολικά τεχνική διαδικασία. Υπάρχει όμως στο τέλος του δρόμου, στο τέλος μιας σύνθετης και πολύπλοκης απόδειξης το φως της ευτυχίας της κατανόησης. Της κατανόησης που υπερβαίνει τον δύσβατο δρόμο της απόδειξης και συνθέτει μια ευτυχή μνήμη την τελική αλήθεια. Της κατανόησης του να βλέπεις αυτό που ποτέ πριν δεν είχες δει, το θαύμα μιας αλήθειας. Μια αλήθεια που στα μαθηματικά περισσότερο από οπουδήποτε αλλού είναι καθολική. Καθολική με την έννοια ότι ξέρεις πως όποιος άλλος διανύσει αυτόν τον δρόμο (ίσως με τον δικό του ρυθμό και τρόπο) θα νιώσει στο τέλος του την ίδια απόλαυση της Αλήθειας.
Και ενώ οι αλήθειες του Έρωτα και της Τέχνης συναντούν τα μαθηματικά στο βαθμό που μοιράζεται κάνεις τον εκάστοτε δρόμο της ανακάλυψης της Αλήθειας, ο Αλαίν Μπαντιού κάνει μια εξαιρετική παρατήρηση για την σύνδεση μαθηματικών πολιτικής και εκπαίδευσης.
Συγκεκριμένα αποστρέφεται την σημερινή κατάντια της πολιτικής που βασίζεται στην ευήκοη παρουσίαση του ψεύδους, και εννοεί την δημοκρατική συλλογική διαμόρφωση αποφάσεων ως μία διαδικασία που μπορεί αν τα υποκείμενα έχουν “παιδευτεί” με τα μαθηματικά να καταλήξει σε μια ορθολογική καθολική και κοινή αλήθεια σε μια στιγμή ανείπωτης συλλογικής ευτυχίας από την επίλυση ενός συλλογικού προβλήματος.
Για να επιτευχθεί όμως αυτό χρειάζεται ατομικά και συλλογικά τα υποκείμενα να έχουν καλή σχέση με τα μαθηματικά κατά την εκπαίδευσή τους και αυτό γίνεται μόνο αν “μπουν στο παιχνίδι” της αναζήτησης της Αλήθειας με λογικές προτάσεις και συμβολισμούς. Και για να “μπουν στο παιχνίδι” πρέπει να παίξουν όλοι και ιδιαίτερα τα παιδιά κυριολεκτικά με τα μαθηματικά, να τα αγαπήσουν μέσω της χαράς από την παιγνιώδη επίλυση ενός γρίφου, ενός προβλήματος ενός αινίγματος, να δουν αυτό που δεν είχαν δει ποτέ πριν.
Την ευτυχία της αλήθειας των μαθηματικών.

Κυριακή 27 Μαΐου 2018

Τετάρτη 16 Μαΐου 2018

Ένα διαφορετικό, υπέροχο, πορτρέτο του κέντρου της Αθήνας

Μπορεί να σκέφτεσαι ότι την ζεις, την διασκεδάζεις, την περπατάς κάθε μέρα και την ξέρεις σαν την παλάμη του χεριού σου, άρα δεν υπάρχει νόημα να δεις ένα βίντεο με θέμα την Αθήνα. Όμως το σίγουρο είναι ότι δεν έχεις δει το πορτρέτο αυτής της πόλης όπως το παρουσιάζει ο Αλέξανδρος Μαραγκός στο «City of Athens - A Portrait of a Changing Metropolis». Ο κινηματογραφιστής και φωτογράφος χρειάστηκε 90 ημέρες προκειμένου να δημιουργήσει αυτό το υπέροχο 5λεπτο βίντεο, ενώ η πλειοψηφία των γυρισμάτων έχει γίνει από τις ταράτσες διάφορων κτιρίων της πόλης. Αξίζει να δεις την Αθήνα από αυτή την οπτική γωνία.

Τρίτη 15 Μαΐου 2018

Ενέδρα (Τάσου Λειβαδίτη) - Καρυοφυλλιά Καραμπέτη

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Βάσσες 1964 (Bassae 1964)

Παρασκευή 11 Μαΐου 2018

Σκίτσα που απεικονίζουν τη θλιβερή πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου

Σκίτσα «γροθιά» στο στομάχι που δείχνουν το πιο θλιβερό και ανήθικο κομμάτι της σύγχρονης ζωής.
Ο Davide Bonazzi είναι ένας σκιτσογράφος από τη Μπολόνια της Ιταλίας, ο οποίος δημιουργεί εικόνες που προκαλούν σκέψη και προβληματισμό για σύγχρονα ζητήματα. «Σχεδιάζω από τότε που ήμουν παιδί. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κρατάω ένα μολύβι και δημιουργώ εικόνες», ανέφερε στο Bored Panda.
Τα παρακάτω σκίτσα δείχνουν τη σύγχρονη  πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι κάθε μέρα, με μια δόση χιούμορ και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Ειδικότερα, παρουσιάζουν την εξάρτηση του ανθρώπου από την τεχνολογία, τη μανία για καταναλωτισμό, το παιχνίδι του χρήματος, την εξιδανίκευση των μαζών, τη θρησκεία και το εργασιακό άγχος.
«Νομίζω ότι η έμπνευση είναι κάπως υπερτιμημένη. Το πιο σημαντικό πράγμα για να αποκτήσετε καλές ιδέες είναι η συγκέντρωση. Οι σκιτσογράφοι δεν έχουν χρόνο να περιμένουν έμπνευση, πρέπει να τη βρουν. Το μυαλό μου πρέπει να μείνει επικεντρωμένο στο θέμα και να βρει τις καλύτερες ιδέες. Υπάρχουν πολλά πράγματα που με εμπνέουν στην καθημερινή ζωή, ειδικά που όσα σχετίζονται με εικαστικές τέχνες, ταινίες,, ντοκιμαντέρ κλπ.», συμπλήρωσε ο καλλιτέχνης.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

Ν. Γκάτσος - Αμοργός (Απόσπασμα)

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Η τέχνη τιμά τις εργαζόμενες γυναίκες


Της Ιφιγένειας Κοντού

Αγρότισσες, εργάτριες, νοικοκυρές… είναι οι γυναίκες που έζησαν και εργάστηκαν [σκληρά] σε περασμένους αιώνες, όπως αποτυπώθηκαν σε μια σειρά από έργα σημαντικών ζωγράφων.

Πολύ πριν η γυναίκα διεκδικήσει το δικαίωμά της στην εργασία…

Το έργο του τίτλου είναι του ζωγράφου: Louis Emile Adan κι έχει τίτλο: «Gilding Shop».

Οικιακά – «Μαγείρισσες – Υπηρέτριες – Πλύστρες»

Όλα αυτά που κάνει μια γυναίκα όταν «δεν κάνει τίποτα». Όταν δεν εργάζεται. Αποτυπωμένα στον καμβά μεγάλων ζωγράφων, από τoν Camille Pissarro και τον Degas έως και τον Γερμενή. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον Jean Francois Millet.

Τον ζωγράφο που αγάπησε με σεβασμό τις γυναίκες και τις ζωγράφιζε σε ώρα εργασίας: την κοπέλα που κουβαλάει γάλα, τη γυναίκα που φουρνίζει, το κορίτσι που φτιάχνει βούτυρο…

Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Έκθεση- Έκφραση Α΄ Λυκείου:Το Κωμικό και η σημασία του γέλιου

Α. Παρουσιάσεις -Διαδραστικά βιβλία
Γέλιο - Βικιφθέγματα
ΘΕΜΑΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL-C130/601/3949,17596/

Η αίσθηση του χιούμορ